Emotioneel effect weigeringsgrond WOB?

Soms zoek je iets en kom je iets anders tegen. Deze keer ook, ik ben op zoek op zoek naar iets dat hier even niet relevant is en voila, daar is een brief van de Minister van Defensie aan de Tweede Kamer met als bijlage een brief aan de heer K., exacte naw-gegevens terug te vinden in de brief (zou ik weggelakt hebben, maar goed). De heer K. heeft klaarblijkelijk een WOB-verzoek gedaan en daarin gevraagd naar een medisch rapport dat in 1961 is opgemaakt na het overlijden van de bemanningsleden van de Dakota 079. De Dakota 079 was een vliegtuig van de marineluchtvaartdienst dat in zee nabij Biak, toenmalig Nederlands Nieuw Guinea, een mislukte noodlanding maakte waarbij het toestel explodeerde en alle vijf bemanningsleden om het leven kwamen.

Het waarom van het WOB-verzoek is voor mij nu even niet interessant, wel de motivatie van de Minister van Defensie om het rapport niet openbaar te maken: “Vanwege het emotionele effect dat de inhoud van het rapport op de nabestaanden kan hebben, dient in dit geval een groter gewicht te worden toegekend aan de belangen van de nabestaanden dan aan het belang van de openbaarheid.” Let wel: we hebben het hier over een rapport uit begin jaren ’60, dus 50 jaar oud. De minister bepaalt dus dat het rapport een emotioneel effect kan hebben op de nabestaanden van de overledenen en dat het rapport daarom niet openbaar kan zijn. Ik twijfel er niet aan dat het rapport een emotioneel effect zal hebben op de nabestaanden, op mijzelf zou een dergelijk rapport dat ook hebben als ik nabestaande zou zijn. Maar of de WOB nou dit als weigeringsgrond bedoeld heeft weet ik niet. Het lijkt mij in ieder geval knap lastig te operationaliseren. Degene die documenten gaat beoordelen zou dus permanent het emotionele effect op nabestaanden van betrokken personen in het hoofd moeten houden bij het bepalen van wat wel en wat niet openbaar kan zijn. Knap lastig, volgens mij moet je daar de nabestaanden heel erg goed voor kennen om dat te bepalen.