NSA: salad bowl of melting pot?

Vorige week was er een informatiemiddag. Tijdens deze (tot mijn genoegen goed bezochte) middag die Kennislab en het Nationaal Archief samen organiseerden ging het over de manier waarop de waarderingsinstrumenten van de NSA (systeem, trend, risicoanalyse) aansluiten op het Generiek Waarderingsmodel Rijk (GWR). Jawel, we zitten hoog in de kretologie.

Het is prettig om na veel testen en experimenteren naar buiten te gaan met je spullen. Het is ook fijn als “buiten” dan interesse toont. Wat dan meteen duidelijk wordt is dat “buiten” verschillende vormen aanneemt. Er zijn de archiefvormers, inspecties, collega’s archiefbewaarplaatsen, historici en de archiefopleiding. En naar de aard der dingen heeft eenieder zo zijn eigen kijk op de zaak.

Waar het op een verjaardagsfeestje tijd kost om aan buitenstaanders uit te leggen wat selectiebeleid is, is het op een middag met verschillende betrokkenen ook even werken om de verschillende invalshoeken duidelijk te krijgen.

Want als het over NSA gaat kijkt men bij de ene archiefvormer naar het GWR als een manier om het aantal selectielijsten te verminderen en het selecteren voor de mensen van het semistatisch eenvoudiger te maken. Wij kijken vooral naar het GWR als een manier om selectie aan te laten sluiten bij de werkprocessen van de rijksoverheid. Allebei goed maar wel een andere insteek.

Terwijl aan de ene kant van de zaal gevraagd wordt wie de deelnemers aan het strategisch informatieoverleg zullen zijn, blijkt men aan de andere kant van de zaal de grootste moeite te hebben om de eigen organisatie te overtuigen van de noodzaak van een selectielijst. Terwijl wij nu vanuit onze trendanalyses inzoomen op de departementen waar we mee in projecten bezig zijn, vraagt men zich bij gemeente- en provinciale archieven af hoe het maatschappelijk belang op regionaal niveau in kaart kan brengen. Over het op een lijn brengen van de selectielijsten van deze overheden hoeft men niets te vragen. Dat is al lang gebeurd.

Allemaal verschillende insteken op selectie. De overkoepelende thema’s zijn dezelfde als die van de NSA: selectie moet aansluiten op de werkprocessen; selectie moet integraler; selectie moet naar de voorkant en selectie moet aan de juiste tafel besproken worden. Dat is voor iedereen belangrijk en daar kan iedereen ook aan bijdragen.

Melting pot, dus.