Dansen in het archief: van videobanden tot digitaal archief

Archieven, die vind je alleen bij gemeentes en erfgoedinstellingen. Toch? Niets is minder waar. Het met beleid beheren, ontsluiten en verrijken van het archief is voor de meeste podiumkunsteninstellingen misschien nog onontgonnen terrein, maar bij een aantal instellingen lijkt het tij gekeerd. DEN sprak archivarissen van vier dansgezelschappen over hoe zij een archief hebben aangelegd en hoe ze het ontsluiten; van dozen met videobanden tot excelsheets en Google Arts & Culture.In de komende weken verschijnt er elke week een interview online, met deze week het eerste interview met Elsbeth Dekker en Simone Divenval van het Nederlands Dans Theater.

"Vanuit erfgoedoogpunt heb je als dansgezelschap de plicht een archief bij te houden en te ontsluiten"

Archiefmedewerkers Elsbeth Dekker en Simone Divendal structureerden en beschreven het leeuwendeel van de voorstellingen uit zes decennia NDT en maakten ze toegankelijk voor intern gebruik.

Elsbeth: "Om het archief beter toegankelijk te maken, ben ik vier jaar geleden begonnen met het aanleggen van een collectiedatabank - heel eenvoudig in een excelsheet. Een voordeel was dat bij NDT het archief altijd netjes is bijgehouden, alleen de structuur ontbrak. Je moest precies weten waar materialen lagen opgeborgen. Elk afdeling hield er bovendien een eigen archief en methodiek op na. Er was geen overkoepelend overzicht."Simone: "Voor musea is het vanzelfsprekend dat er een archief is in de vorm van een collectie. Voor dansgezelschappen wordt die urgentie niet gevoeld. Ik vind dat je vanuit erfgoedoogpunt als dansgezelschap net zo goed de plicht hebt een archief bij te houden en het te ontsluiten. Zichtbaarheid levert ook weer draagvlak op. Uiteindelijk hebben we Google Arts & Culture hiervoor kunnen gebruiken."

Volg de serie hier: https://www.den.nl/publications/375/dansen-in-het-archief-van-videobanden-tot-digitaal-archief