Algoritmes, Accountability, Archiveren. Een handreiking in ontwikkeling
Negen maanden geleden startte de KIA-werkgroep Algoritmes en Accountability (Rens Ouwerkerk, Thomas Z...
Tijdens de European Conference on Digital Archiving afgelopen april in Geneve gaf Steve Bailey een lezing met als titel In whose hands does the future of digital archiving lie?
Zijn antwoord is kort en krachtig: "Google's."
Hij zegt niet dat dit zo zou moeten zijn, maar dat het gewoon zo is. En zegt-ie, misschien moeten we Google cs niet vragen of ze zich hiervan bewust zijn en of ze deze rol als "archivaris" wel willen, want:
For perhaps just as we are in danger of sleepwalking our way into a situation where we have let this responsibility slip through our fingers, so they might be equally guilty of unwittingly finding it has landed in theirs.
Wat zou dan volgens Bailey een oplossing kunnen zijn?
Yes Google’s appetite for content might appear insatiable, but that does not necessarily mean that they wish to hold it all themselves – after all, their core business of search does not require them to hold themselves every web page they index, merely to have the means to crawl it and to return the results to the user. Might we be able to persuade them that the same logic should also apply to the contents of Google Apps, Blogger, YouTube and the like? If so, might the door be open for us, the archival community through the publicly funded purse to create and maintain our own meta-repository within which online content can be transferred, or just copied, for controlled, managed long term storage whilst continuing to provide access to it to the services and companies from which it originated?
Interessante gedachte, maar is het ook een oplossing?
(Ik heb de presentatie met wat knip- en plakwerk hierin proberen te embedden. Als hij niet verschijnt, kun je onderaan op deze pagina hem ook bekijken.)
Reacties
Ik neem aan dat je van mij geen antwoord op je vraag verwacht :) Ik heb namelijk geen idee! De gedacht van Bailey is zonder meer interessant. In archievnland zijn we heel goed in het bedenken van nieuwe oplossingen terwijl die al aanwezig zijn. Trekken we gewoon nog een subsidiepot of budgetje leeg. Maar in dit geval is het natuurlijk niet voor de hand liggend dat iedere overheid met Google in gesprek gaat. Bovendien weten we ook dat Google nog lang niet alles indexeert wat wij als archivarissen interessant vinden. Als Google niet het e-depot van de toekomst wordt, dan kunnen we misschien wel hun technologie inzetten of hen de technolgie verder laten verfijnen. Meer vragen dan antwoorden. Dat besef ik heel goed.
Steve Bailey snijdt op een hele aansprekende manier een belangrijke kwestie aan. Alleen, in oplossingen aandragen is hij kennelijk minder goed. Ik vind zijn suggestie niet erg realistisch. Ik heb ook geen oplossing, maar wel een mening over met wie je die moet zien te vinden. En dat is niet Google. Waarom gaan we niet met de eigenaren/stakeholders van al die content in gesprek? Dan moet het m.i. vooral gaan over wat uniek, bedrijfskritisch, juridisch belangrijk, historisch interessant enz. is. Door waardering en selectie breng de inspanning voor beheer en beschikbaarstelling tot behapbare proporties terug. En: de eigenaar/cq stakeholder van de content is verantwoordelijk en niet Google. Hoe dan ook: ik vind het een heel spannend en interessant onderwerp, waar we ons als archival community ons op kunnen uitleven. Benieuwd naar de verdere reacties!
@Jeroen: Twee dingen: één vraag en één opmerking: Vraag: Wie zijn dan die "eigenaren/stakeholders" en wie zijn "we" die daarmee moeten gaan praten? Het klinkt nu een beetje vaag. Opmerking: verantwoordelijkheid is niet het zelfde als belast met uitvoering. Bailey zegt volgens mij niet dat Google verantwoordelijk is voor de archivering, maar dat Google misschien wel de uitvoering zou kunnen doen.
Met eigenaren/stakeholders bedoel ik de archiefvormers, zowel overheidsorganen als particuliere personen en organisaties. Bailey heeft het daar ook over. Hij noemde als voorbeeld de 17e eeuwse ambtenaar/dagboekschrijver Samuel Pepys en vertaalde dat naar de huidige tijd. De neerslag van zijn ambtelijk en persoonlijk handelen zou in onze digitale tijden ergens 'in de cloud' belanden en daarmee verloren zijn voor het nageslacht. Mijn mening: heb een goed gesprek de Pepys'en van onze tijd en spreek af welke documenten de moeite waard zijn om gevangen en bewaard te worden in een duurzame beheeromgeving.
@Jeroen Praten met stakeholders klinkt heel serieus en goed, maar ik ben bang dat dat toch niet genoeg is. Om te verwijzen naar een andere discussie elders: we praten al twintig jaar met stakeholders over het archiveren van e-mail en het lukt nog altijd niet! Het punt van Bailey is juist dat de neerslag nu al in the cloud terecht komt. Hij zegt ook niet dat Google "de toekomst" zou moeten zijn, maar is. Ander punt, dat waarschijnlijk ook een van de redenen is waarom Google de oplossing is, is dat het maar zeer de vraag is of je al die 'cloud-documenten' wel kunt bewaren in een "duurzame beheeromgeving" buiten Google cs om. Wat dat betreft is er wel een analogie tussen papier en cloud: medium en boodschap zijn één en het is heel lastig (en vaak onwenselijk) ze te scheiden...