Inschrijving voor de KVAN-dagen 2011 geopend
Archieven in het Veld In 2011 reizen we voor de KVAN-dagen af naar het hoge noorden, dat het schittere...
Beste collega's
Ik krijg geregeld de vraag van genealogen om een geboorte- huwelijks- of overlijdensakte van een voorouder te voorzien. Nu is het beleid in mijn gemeente dat ik als archivaris de registers voorzie maar dat de opzoeking door de burger zelf moet gebeuren hier ter plaatse. Als het hier om een simpele enkele opzoeking ging deed ik deze vaak toch zelf en stuurde deze op (vaak gaat het hier nog over aanvragen via brief, niet via e-mail). Het kost mij namelijk evenveel tijd en moeite om de opzoeking te verrichten als om die persoon te laten weten dat hijzelf de opzoeking moet komen uitvoeren. Recent echter krijg ik meer en meer van deze aanvragen en ook uit Frankrijk zijn er al meerdere gekomen.
Nu is mijn vraag, waar trekt men de grens? Moet ik strikt de richtlijnen volgen en telkens men een aanvraag doet voet bij stuk houden? En wat met de kost van de postzegels zoals bij een brief naar Frankrijk bijvoorbeeld?
Reacties
Thomas,
Ik denk dat je Vlaming bent? Eerlijk gezegd zijn wij hier op de Veluwe in Nederland door wat er allemaal op internet is gezet, dat stadium gepasseerd. Het aantal van dit soort aanvragen is ook drastisch verminderd. Mijn advies is dus: zet de eenvoudige genealogische informatie op internet.
Totdat de hele collectie gedigitaliseerd is zullen er toch altijd van dit soort vragen blijven. Veel archieven werken met genealogische correspondenten: mensen die thuis zijn in de collectie en die tegen een vergoeding dit soort verzoeken afhandelen. Een standaardantwoord op dit soort vragen zou naar een lijst met genealogische correspondenten kunnen verwijzen. (en nee, ik ben niet helemaal objectief in dit antwoord: ik doe zelf genealogisch onderzoek tegen betaling).
Thomas, eenvoudige opzoekvragen zullen altijd wel blijven, al staat álles op internet. En hoe meer je jezelf bekend maakt als historisch informatiecentrum, hoe meer vragen je zult krijgen.
Op het BHIC handelen we eenvoudige vragen (bijvoorbeeld tips om zelf onderzoek te doen) gratis af. Voor opzoekvragen (bijvoorbeeld opzoeken en doorsturen van aktes) worden kosten in rekening gebracht. Voor onderzoeksvragen wordt een groter tarief in rekening gebracht. En voor groter onderzoek wordt doorverwezen naar de correspondenten (zoals Yvette), tenzij het onderzoek in beperkt openbaar archief betreft.
Door de jaren heen, door het digitaal vaardiger worden van onderzoekers, door het online beschikbaar komen van bronnen en zo meer, zie je wel steeds verschuivingen in het aantal en soort vragen dat je krijgt. En ook de verwachtingen daaromtrent van klanten verschuiven. Daar passen we dan onze dienstverlening, tarieven en werkwijze op aan.
Het BHIC is daarnaast uniek door het inzetten van een forum binnen het inlichtingenwerk, waardoor veel genealogische zoekvragen binnen de community aldaar uitgezet en beantwoord kunnen worden. Dat vergt wel eerst een investering, maar daarna heb je er enorm gemak van.
Ik vraag vaak informatie op bij diverse instellingen (in Nederland en Duitsland) en de antwoorden zijn even wisselend. De een vraagt er wel een vergoeding voor de ander niet. Het reizen naar een archief kost vaak meer dan een betaalde opdracht, dus dat is niet het punt. Het is gewoon geweldig mooi wanneer archivarissen gratis diensten verlenen. Het is eervol werk!