Open source software voor archiefbeheerssystemen
Dag Collega's,Graag kom ik in contact met archiefinstellingen die ervaring hebben met een of meer van ...
Manifest
- sep 2010
- Verwijderde gebruiker
- ·
- Aangepast 27 jun
- 5
- 32
Veel van de punten die in het manifest staan, onderschrijf ik van harte. Maar er zijn er ook bij die ik nog op me moet laten in werken of waar ik zo mijn vraagtekens bij heb. Neem bijvoorbeeld punt 5:
Ik erken dat archiefdiensten langzaam veranderen en werk samen met mijn collega's om sneller te reageren op verandering.
Een drietal gedachten komen bij mij op:
1. Altijd positief om je zelf uit te roepen tot een innovator. Je bent werkzaam bij een archiefdienst en die veranderd langzaam (lees zit vastgeroest), maar jij wil komen tot verandering. Een goede uitgangssituatie voor de archivaris die dit onderschrijft. Want verandering is toch altijd goed? Of heb ik daar ook mijn bedenkingen bij?
2. Op welke argumenten wordt onderschreven dat archiefdiensten langzaam veranderen? Is dat op basis van een eigen persoonlijke observatie of kan je dat afzetten tegen bijvoorbeeld de museum- of de bibliotheekwereld?
3. Kan ik onderschrijven - laat het dan zijn op basis van persoonlijke observatie - dat archiefdiensten langzaam veranderen? Daar heb ik zo mijn twijfels over. Immers archiefdiensten hebben het afgelopen decennium een plaats gevonden op het Web, waar archieven en toegangen worden gepresenteerd. Archiefdiensten zijn steeds meer tentoonstellingen gaan maken en heeft educatie een steeds belangrijkere plek gekregen om zo meerdere doelgroepen te bedienen. Er wordt gekeken/gewerkt met nieuwe standaarden. Kortom, heeft de archiefdienst niet de afgelopen twintig jaar een enorme verandering doorgemaakt en zitten we nog midden in dit veranderingstraject? Is dit niet de reden dat er zoveel mensen lid zijn geworden van dit sociale netwerk dat de stoere ondertitel heeft "Nederlandse en Vlaamse archivarissen in beweging?"
Natuurlijk zou het archiefwezen op een aantal punten nog grote stappen vooruit kunnen maken en veranderd de omgeving van de archiefdienst in een rap tempo. Wil het archiefwezen toekomst hebben dan moeten we reageren op die verandering. Hierdoor onderschrijf ik veel punten in het manifest volkomen. Maar over sommige punten moet ik nog even nadenken. Reacties zijn dan ook meer dan welkom.
Verken
Barcodes en Augmented Reality
Vandaag las ik in de IPFlash een bericht over het gebruik van barcodes op monumenten in Utrecht. Door ...
Open oproep voor ideeën om semantische interoperabiliteit te promoten en ontwikkelen
"... The call is open to everyone, whether you work for a public sector organization, a European insti...
Reacties
"We" hebben het er al eens over gehad: moet het manifest niet aangepast worden, iets minder formeel, iets meer bij de tijd en iets minder direct vanuit het Engels vertaald. Je moet altijd in je achterhoofd houden dat er in de oorspronkelijke Engelstalige versie "bibliotheek" stond waar nu "archief" staat. Maar dat laat onverlet dat het goed is om over de inhoud van het manifest stil te staan. Jouw opmerking dat niet elke verandering een verbetering is, daar kan ik me in vinden. Tegelijkertijd blijft wel de vraag of ik altijd goed kan bepalen of een verandering een verbetering dan wel een verslechtering is. Door de tijd heen vinden veranderingen plaats en of we dat nou leuk vinden of niet, sommige daarvan zijn succesvol ook al denken we daar misschien heel anders over. Sommige dingen zijn gewoon veranderd ten goede of ten slechte. Deal with it. Let wel, kritisch blijven moet, daar ben ik groot voorstander van. Over de traagheid van archieven... Is daar echt onderzoek naar gedaan. Ik denk van niet. Het is eerder op basis van gevoel. De dingen die je noemt zijn in mijn ogen juist vaak speeltjes, evenementen, PR-dingetjes die de indruk wekken dat er van alles veranderd is, maar als je onder de kap kijkt, dan is er nog veel hetzelfde, is er veel weerstand tegen veranderingen. Desalniettemin heb je gelijk als je stelt dat er veel veranderd en dat er nog veel aan het veranderen is. Opnieuw persoonlijk: ik heb het idee dat we bezig zijn met strijd te voeren over dingen die drie jaar geleden al "normaal" waren of zouden moeten zijn. In dat opzicht staan we overigens niet alleen! Tot zover even mijn gedachten. Ik hoop dat er meer reacties komen. De discussie over het Manifest is nodig. Om scherp te blijven.
Ha Luud, Bij aanmelding voor dit sociale netwerk heb ik het manifest gelezen en toen had ik bij een aantal punten al wat vraagtekens. Maar goed, je denkt eerst maar eens lid worden en zien welke discussies er precies zijn. Maar onlangs herlas ik het manifest en dacht daar moet toch over gedicusieerd worden. Fijn dus dat je reageert. Mogelijk zijn de veranderingen die ik beschreef voor een deel window dressing en moet er vooral achter de schermen (onder de kap) nog veel veranderen. Maar waarschijnlijk geldt dit eveneens voor veel bedrijven, de overheid in zijn totaliteit of (andere) culturele instellingen. Misschien heeft dat te maken met het verschil tussen (professionele) organisatie enerzijds en actieve mensen (burgers voor mijn part) anderzijds. Die mensen maken immers de kern uit van Web 2.0 en wat moet/kan je als organisatie daar nu precies mee? En moet je dan als organisatie zelf veranderen en in welke richting? En wat moet je bijvoorbeeld met authenticiteit, betrouwbaarheid enz. van informatie bij archiefdiensten als je gebruikersparticipatie toelaat. Ik denk dat er archiefwetenschappelijk nog heel wat onderzocht kan worden in de wisselwerking tussen archiefdienst en gebruikers. Zeker als men uitgaat van verwachtingen en wensen van die actieve mensen waar ik het eerder over had. Dit gezegd hebbend, ervaar ik die traagheid tot verandering niet zo erg (of stoort het me niet zo). Mogelijk zegt dat iets over mezelf of over mijn organisatie. Maar ook dit geeft weer stof tot contemplatie. Aan dit laatste heb ik in het "huidige tijdsgewricht" juist grote behoefte aan. Verandering die kant op is mij zeer welkom.
Goed dat je dit punt aansnijdt, Aron. Ik zeg altijd maar zo: veranderen leidt niet altijd tot verbeteren, maar niet veranderen leidt in ieder geval nooit tot verbeteren. Dus we wagen het er maar op. ;-) De stelling dat archiefdiensten langzaam veranderen (zeker niet: vastgeroest zitten) is geen wetenschappelijk onderbouwde stelling. Er zijn natuurlijk verschillende rapporten geschreven waaruit blijkt dat we digitaal op de goede weg zijn, maar dat we in ontwikkelingen ook steeds verder achterop raken - de werkelijkheid van alledag streeft ons vaak voorbij. Zelf vind ik de stelling ook niet zozeer te maken hebben met digitaliseren, met het hebben van een website, met het organiseren van een tentoonstelling of met het starten van een Twitter-account. Veel belangrijker lijkt me de houding (daar ga ik weer!) van de archiefmedewerker. Ziet die zichzelf nog steeds als onaantastbare deskundige? Kan een bezoeker een even zo waardevolle toegang op een archief maken? Weten argeloze voorbijgangers veel beter wat er op onze foto's te zien is? Wat is betrouwbaar(der)? Wanneer is authenticiteit nodig? En wanneer een onnodige last? Zijn wij er ook voor de verjaardagsfeestjes waar de aanwezigen gewoon via YouTube oude filmpjes de revue willen laten passeren? Moeten we digitaal fotograferen door bezoekers tot regel maken op de studiezalen? Dat soort vragen. In de praktijk zijn we minder veranderd dan we vaak zeggen, denken of toch tenminste hopen - ondergetekende zeker niet in de laatste plaats. Mijn gevoel zegt: we veranderen, maar te langzaam om de buitenwereld bij te kunnen benen. Laatst gaf ik, 'toevallig' met Luud, een gastcollege aan studenten van de Reinwardt Academie. Na een tijdje bekroop me het gevoel dat ik net zo goed weg kon gaan - die jonge gasten hadden duidelijk een heel andere mindset dan wij. Problemen' waar ik nog dagelijks tegenaan loop, kwamen in 'hun wereld' niet voor. Ik moet er nog eens over bloggen...
Ha Christian, Dank voor je reactie. Zo blijkt er toch heel wat inhoud (mening, visie enz.) te zitten achter zo een simpele bewering in het manifest. Het zou volgens mij goed zijn om dat meer inzichtelijk te maken (mogelijk lees verder bij elke stelling?). Interessant wat je schrijft over die andere mindset, lijkt me erg leuk om daar meer over te lezen. Mijn ooms vonden van mij (en dat zal bij jou niet anders zijn) dat ik ook altijd een andere mindset had dan zij. Zij waren namelijk niet opgegroeid met de computer, iets wat ze zich met moeite eigen maakte in plaats van spelenderwijs. Een oom van mij sprak zelfs over de "magie van het beeldscherm", aangezien hij de introductie meemaakte van de televisie. Je hebt gelijk dat wij al weer tot een andere generatie behoren dan de twintigers van nu. Die verschillen maken het leven interessant. Tevens vind ik het leuk wat je schrijft over de houding van de archiefmedewerker. Inderdaad kunnen wij ons soms presenteren als feilloze onaantastbare deskundigen. Soms plakt ook de buitenwereld dat etiket op ons. Maar of we langzamer veranderen dan de buitenwereld dat weet ik niet. De buitenwereld bestaat ook uit de mensen van onze generatie en die daar boven. Heerlijk om te zien dat mijn oma van 93 stoeit met de computer, zij verandert dus ook, maar haar mindset is niet de mijne. Toch kan ik ook heel wat van haar leren hoor. Wat ik maar wil zeggen, we moeten ons het hoofd niet op hol laten brengen en leren van jongere mensen, maar zij hebben ook nog voldoende te leren van ons. Beetje onsamenhangend berichtje terug, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Christian van der Ven zei:
Goed dat je dit punt aansnijdt, Aron. Ik zeg altijd maar zo: veranderen leidt niet altijd tot verbeteren, maar niet veranderen leidt in ieder geval nooit tot verbeteren. Dus we wagen het er maar op. ;-) De stelling dat archiefdiensten langzaam veranderen (zeker niet: vastgeroest zitten) is geen wetenschappelijk onderbouwde stelling. Er zijn natuurlijk verschillende rapporten geschreven waaruit blijkt dat we digitaal op de goede weg zijn, maar dat we in ontwikkelingen ook steeds verder achterop raken - de werkelijkheid van alledag streeft ons vaak voorbij. Zelf vind ik de stelling ook niet zozeer te maken hebben met digitaliseren, met het hebben van een website, met het organiseren van een tentoonstelling of met het starten van een Twitter-account. Veel belangrijker lijkt me de houding (daar ga ik weer!) van de archiefmedewerker. Ziet die zichzelf nog steeds als onaantastbare deskundige? Kan een bezoeker een even zo waardevolle toegang op een archief maken? Weten argeloze voorbijgangers veel beter wat er op onze foto's te zien is? Wat is betrouwbaar(der)? Wanneer is authenticiteit nodig? En wanneer een onnodige last? Zijn wij er ook voor de verjaardagsfeestjes waar de aanwezigen gewoon via YouTube oude filmpjes de revue willen laten passeren? Moeten we digitaal fotograferen door bezoekers tot regel maken op de studiezalen? Dat soort vragen. In de praktijk zijn we minder veranderd dan we vaak zeggen, denken of toch tenminste hopen - ondergetekende zeker niet in de laatste plaats. Mijn gevoel zegt: we veranderen, maar te langzaam om de buitenwereld bij te kunnen benen. Laatst gaf ik, 'toevallig' met Luud, een gastcollege aan studenten van de Reinwardt Academie. Na een tijdje bekroop me het gevoel dat ik net zo goed weg kon gaan - die jonge gasten hadden duidelijk een heel andere mindset dan wij. Problemen' waar ik nog dagelijks tegenaan loop, kwamen in 'hun wereld' niet voor. Ik moet er nog eens over bloggen...
@Aron: Dat verschil tussen de zogenoemde 'digital natives' en 'digital immigrants' is inderdaad iets waarover je kunt blijven praten. Die verschillen in mindset zie je ook vaak in taal uitgedrukt. Jouw ooms hebben het bijvoorbeeld vast nog vaak gehad over een kleurentelevisie, terwijl wij het slechts hebben over een televisie, die wij namelijk nauwelijks anders kennen dan in kleur. Zo'n toelichting bij de punten in het Manifest is een goed idee. Bij het herschrijven daarvan moeten we hier zeker iets mee doen. Nog een tip - van geheel andere aard: als je reageert op Archief 2.0, op een bepaalde manier, dan 'citeer' je vaak de reactie waarop je reageert. Regelmatig leidt dat tot herhaling van hele lappen tekst, zoals hierboven. Iets om op te letten misschien.