Erfgoedwet en archiefbescheiden ouder dan 50 jaar?
In Artikel 4.22 van de Erfgoedwet staat dat een cultuurgoed dat deel uitmaakt van een openbare collect...
Archief2.0 en die andere archiefzaken (acquisitie, beheer en behoud)
- mei 2009
- Chido Houbraken
- ·
- Aangepast 27 jun
- 16
- 32
In de op dit platform door Eric Ketelaar gestarte discussie Levend Archief impliceren Christian en Eric een voorkeur voor beschikbaarstelling en dienstverlening bij het toepsassen van Web2.0-technieken en -uitgangspunten door archivarissen en archiefdiensten. Dat verbaast me niet. Zelf ervaar ik het benaderen van Web/Archief2.0 vanuit een andere hoek dan beschikbaarstelling en dientverlening ook als moeizaam. Beheer, behoud en acquisitie hebben in deze context (nog?) niet het "vanzelfsprekende" van het aanbieden van (eigen) content en daar reacties op verwachten.Als ik het Manifest voor de Archivaris 2.0 weer eens nalees, dan zie ik met enige moeite wel aanknopingspunten voor een andere invalshoek, maar het gaat niet van harte. Eigenlijk is alleen het laatste punt direct van toepassing: Ik bevestig, door mijn acties, de vitale en relevante taak van archivarissen in iedere toekomstige vorm van informatiecultuur.Ook de berichten en discussies op Archief2.0 geven nauwelijks aanknopingspunten voor een andere benadering van het concept. Toch vind ik dat wel besproken moet worden of (bijvoorbeeld) acquisitie, beheer en behoud elementen van het Archief2.0-wezen zijn. Middels een voorbeeld wil ik een poging doen om er richting aan te geven:De afdeling Informatisering en Automatisering van mijn werkgever (prov. Flevoland) heeft sinds enige tijd het standpunt dat medewerkers niet gehinderd moeten worden in het gebruik van online sociale netwerken en andere 2.0 middelen. Dus als het maar enigszins mogelijk is, hebben de medewerkers van Flevoland toegang tot (bijna) alle faciliteiten van LinkedIn, Twitter, Google Earth, Netvibes, Plaxo, Flickr, Hyves, YouTube, SlideShare, Ning, allerlei thematische mashup-sites enz. enz. Dit lijkt mij een goede houding van de organisatie. Je kan wel willen afdwingen dat alle externe communicatie via de afdeling Voorlichting loopt, maar dat is ten eerste niet bij te houden en verder zijn de ambtenaren zelf vaak de beste reclame voor je organisatie / het beleid. Overigens kan in dit voorbeeld ambtenaar/Ambtenaar ook als medewerker/Medewerker gelezen worden.Wat opvalt is dat een (groeiend) deel van de medewerkers zich als Ambtenaar2.0 (Davied van Berlo) gedraagt en reageert op discussies/berichten/presentaties (danwel ze zelf starten/plaatsen) in al die 2.0-applicaties. Maar ook in 1.0 besloten mailinglijsten en fora. Er worden dan berichten e.d. geplaatst die vakgebeid, beleidsterrein of organisatie van deze ambtenaar (hun werk, dus) raken. Alhoewel er formeel wel wat op af te dingen zal zijn, kan je stellen dat ze dus als ambtenaar reageren. Daarmee is hun bericht met context dus interessant voor de werkgever / archiefvormer geworden en de bijdrage een archiefstuk.Je zou, als oplossing voor Van Berlo's constatering mbt de archivering, de ambtenaar de mogelijkheid moeten geven om werkgerelateerde online activiteiten buiten het IT-domein van de werkgever met de spreekwoordelijke "één druk op de knop" en voorzien van context te archiveren. Dus de bijdrage in een LinkedIn-groep, op de reactiepagina van een E-zine/forum, een bijdrage aan een online GIS-achtige database of desnoods een Amazon-bookreview kan zonder al te veel knippen-en plakken en andere poespas opgenomen worden in het DMS/RMA van de relevante archiefvormer.Gezien het aantal tooltjes, widgets en gadgets op het internet niet zo'n probleem, zou je denken. Toch loop je dan tegen 2 "klassieke" problemen op:1. De afbakening van de context;2. De interoperabiliteit.Ad. 1Stel dat een ambtenaar als derde reageert op een bericht in een online E-zine. Wil je dan alleen de reactie gearchiveerd hebben? Of de reactie met origineel bericht? Of ook alle voorgaande / nakomende reacties? Waar ligt de grens?Ad. 2Zo'n oplossing moet communiceren met aan de ene kant al die vormen van Web2.0-uitingen waar een ambtenaar mee te maken wil hebben en aan de andere kant met alle mogelijke DMS/RMA inrichtingen van mogelijke archiefvormers.De context-problematiek lijkt me nog op te lossen met awareness, afspraken en "calculated loss" (risico-analyse).Het interoperabiliteitsvraagstuk kent 2 kanten, waarvan de archiefvormerskant het eenvoudigst op te lossen is. De Web2.0-kant vormt het echte probleem. Er zijn zeer veel toepassingen, er komen geregeld nieuwe en er verdwijnen er nog wel eens. En al die toepassingen gebruiken eigen standaarden en uitwisselingsformaten die maar ten delen gestandaardiseerd zijn.Of de door mij aangedragen oplossing haalbaar is, weet ik niet. Wel weet ik dat dit soort ambtelijke neerslag verloren kan gaan omdat het niet binnen het beheerssysteem van de werkgever/archiefvormer gevormd is, terwijl het belangrijke informatie voor het mede-reconstrueren van overheidshandelen kan zijn.Maar goed, waar het me om gaat is of het zinvol is te discussieren over de uitgangspunten van Archief 2.0 mbt acquisitie, beheer en behoud, of dat het zich - uit de aard van de zaak - vooral moet richten op beschikbaarstelling en dienstverlening.
Verken
Vacature hoofd Publiek en Collecties Bergen op Zoom
Het Markiezenhof zoekt een fulltime hoofd publiek en collecties die met inspiratie en energie het kenn...
Is alles context, of is context niet alles?
Doe mee met de discussie over het nieuwe Normenkader: Is alles context, of is context niet alles? Binn...
Reacties
Als het om het verstrekken en beheren van informatie gaat, biedt de BurgerServiceCode m.i. goede kwaliteitseisen. Met name bij het punt actieve betrokkenheid kan web 2.0 een rol spelen. Het is een nieuwere benadering dan het kwaliteitshandvest dienstverlening. De BurgerServiceCode beschrijft tien kwaliteitseisen voor de relatie tussen burger en overheid in de moderne digitale samenleving. De code formuleert rechten van burgers en de daarbij behorende plichten van overheden. Zo weet de burger wat hij mag verwachten en de overheid wat haar te doen staat. Waarom deze code? Het kabinet wil de dienstverlening van de overheid aan burgers verbeteren en de zelfredzaamheid van burgers vergroten. ICT speelt daarbij een grote rol. De BurgerServiceCode helpt burgers én overheden die kabinetsdoelstellingen te realiseren. De code is vanuit de burger geschreven. De tien punten van de BurgerServiceCode Keuzevrijheid contactkanaal: balie, post, fax, telefoon, e-mail, internet Vindbare overheidsproducten: de burger wordt niet van het kastje naar de muur gestuurd. Begrijpelijke voorzieningen: rechten en plichten van burgers zijn inzichtelijk. Persoonlijke informatieservice: informatie op maat, persoonlijke internetpagina. Gemakkelijke dienstverlening: de burger hoeft nog maar een keer gegevens aan te leveren. Transparante werkwijzen: openheid en heldere procedures. Digitale betrouwbaarheid: vertrouwelijkheid gegevens, zorgvuldige archivering. Ontvankelijk bestuur: de overheid herstelt fouten en leert van klachten Verantwoordelijk beheer: de burger kan prestaties van overheden vergelijken, controleren en beoordelen. Actieve betrokkenheid: de overheid bevordert participatie en zelfwerkzaamheid van burgers.
De voorbeelden van Chido zijn redelijk eenvoudig aan te vullen. Voorlopig even drie dingen: 1. deze community, maar ook BREED en Ambtenaar2.0 worden volgeschreven door ambtenaren (al dan niet in functie). Probleem hierbij is: wie is waarvoor verantwoordelijk? Misschien is dit ook wel een soort keteninformatisering. 2. de ED3-blog, maar misschien ook wel de weblog van de Digitale Archivaris en zeker die van het Regionaal Archief Tilburg zijn waarschijnlijk 'archiefwaardig'.Maar bewaar je dan alleen de blogs, of ook de reacties? 3. Zouden ze bij het Minister van Buitenlandse Zaken al bedacht hebben hoe ze de Tweets van Verhagen gaan archiveren? En worden dan alleen de berichten van Verhagen zelf bewaard, of ook de @MaximeVerhagen-tweets? (En dan vind ik mijn en Chido's tweets even als minder relevant...) Wat mij betreft moet Archief2.0 zich ook zeker bezighouden met nadenken over acquisitie, beheer en behoud. Misschien dat dit een interessant scriptieonderwerp is? Verder zal ik eens een link plaatsen op BREED, aangezien daar de DIV-ers, die hier ook over na moeten denken, bij elkaar komen.
Interessant, Chido! Ik had vandaag pas tijd om door de discussie te lezen en er mijn gedachten eens over te laten gaan. Mijn persoonlijke insteek is altijd de dienstverlening, maar ik ben namelijk zeker van mening, dat: 1. Web 2.0-toepassingen kansen bieden aan collega's die in de backoffice werkzaam zijn; 2. Gebruik van Web 2.0-toepassingen door de frontoffice, maakt dat collega's die in de backoffice werkzaam zijn, oplossingen moeten vinden voor nieuwe uitdagingen. A.d. 1: Ik vind zelf nog steeds een supersterk voorbeeld Picture Australia: acquisitie van foto's via Flickr, georganiseerd door de National Library of Australia. Met gebruikersparticipatie. Zijn er meer van dergelijke voorbeelden? A.d. 2: Het gedrag van de Ambtenaar 2.0, wat je beschrijft, is al een hele aardige. In 'jouw geval' zijn het nog individuele ambtenaren, die dingen doen die je als werk zou kunnen aanmerken en waarvan de neerslag dus gearchiveerd zou moeten worden. Veel bedrijven en een enkel archief (in ieder geval het BHIC) houden zich echter al officieel met dit soort gedrag bezig. We noemen dat dan webcare, vanuit de dienstverlening gezien, en vanuit communicatief oogpunt ook wel reputatiemanagement. Op het internet zijn al verschillende forums en blogs te vinden waar het BHIC officieel aan dienstverlening en zo heeft gedaan. Er zweeft dus archief van ons op het internet... ;-) Wat je dan precies moet bewaren is inderdaad lastig af te bakenen. Met directe correspondentie, zoals e-mails, is dit nogal eenvoudig: het is een rechte lijn van bericht en reacties. Met webcare is dat veelvuldig anders: het is een bericht met meerdere reacties, die soms in verschillende draadjes komen te zitten. Er wordt soms zelfs naar andere berichten en draadjes verwezen, die soms ook nodig zijn voor een goed begrip van het draadje waarmee je bezig bent. Allemaal context dus... @Ingmar: De weblog van het RAT is elders begonnen, zoals die van mij. De aard van de berichten was ook min of meer gelijk, maar wordt nu steeds meer Tilburgs (berichten vanuit de organisatie), heb ik het idee. Ik begreep al, dat ze de weblog graag als nieuwsonderdeel van de site gaan inzetten. Daarmee is-ie dan zelfs onderdeel van de site, alhoewel de content zich dus bij Google's Blogger bevindt. Wel een aardige inderdaad. Voor wat betreft mijn eigen blog: die kan ik wel als persoonlijk aanmerken en dat is-ie ook. Maar wie bepaalt dat? Ikke?? Intern zijn er op het BHIC wel eens vragen gesteld of ik bepaalde zaken wel had kunnen schrijven en mensen lezen m'n schrijfsels niet alleen als die van Christian de individuele beroepsbeoefenaar, maar ook als die van Christian de medewerker van het BHIC. Minimaal gedeeltelijk is het dus een soort corporate blog aan het worden. Ik vind overigens - nogmaals - dat reacties (dus ook @MaximeVerhagen) bij het te archiveren spul horen. Da's allemaal interactie met de burger en gezien het medium soms met verstrekkender gevolgen dan een mailtje (dat wel gearchiveerd wordt - tenminste, dat hoop ik - in ieder geval is daar weinig discussie meer over). Voor een blog geldt dat het bericht zelf vaak een vervolg krijgt in de reacties. Goede discussie!
Het lijkt me heel relevant om over dat soort zaken te praten. Ik zou zelf nooit aan de voorbeelden van Chido gedacht hebben. Wat ik op weblogs of fora schrijf, of mijn collega's, of jullie allemaal, is niet allemaal even relevant toch? Het zou de toets van de acquistieregels niet echt doorstaan denk ik. Ik zou het meer gezocht hebben in het voorbeeld van Christian, Picture Australia, of het laten taggen, becommentariëren, en aanvullen van indexen, scans en het laten linken van informatie door de bezoeker. Context laten aanbrengen. En tegelijkertijd de "objectieve", originele data intact houden. En in een later stadium het beheren, toegankelijk maken van digital born content van de overheid en de samenleving. Daar horen zeker ook weblogs en websites bij van politieke partijen, publieke figuren, artiesten, sportmensen noem maar op. Op dit moment verdwijnt daar dagelijks informatie. Maar er is nog geen enkele tool die dat soort informatie overzichtelijk en zeker bij houdt en instant houdt. Er is heel veel werk te doen daarin en ik dank dan ook zeker dat het aspect "beheer" heel erg thuishoort binnen deze community. Van de andere kant is er nu ook BREED... Misschien is dan een soort van verdeling beter? Dat kan ik moeilijk inschatten. Ik begreep dat BREED nu een officiëlere status krijgt binnen het veld, ondersteunt door BRAIN. (?)
Luud schrijft: "Het zou de toets van de acquistieregels niet echt doorstaan denk ik." Ik denk dat de focus van Chido en mij ook niet zo zeer bij acquisitie (door een archiefdienst) ligt, maar bij selectie (door een overheidsorgaan). Ik ben het er mee eens dat veel van de genoemde informatie het niet waard is om "voor de eeuwigheid" te bewaren. Maar vanuit de archiefvormer geredeneerd betekent dit niet dat de informatie helemaal niet bewaard of beheerd hoeft te worden. Overheden (en ambtenaren) kunnen altijd aangesproken worden op wat ze naar buiten brengen en moeten dus (op korte of langere termijn) in staat zijn om te kunnen reproduceren wat ze gepubliceerd hebben. Misschien dat hier een taak voor BREED ligt, maar mijn indruk is dat het daar nog erg 'traditioneel' ingestoken wordt.
@Ingmar Hieruit blijkt maar weer dat ik echt behoefte heb aan een ArchiefWiki zodat ik de terminologie er nog eens op na kan lezen. Ik bedoel hetzelfde, maar gebruik de verkeerde term. Acquisitie en selectie horen wat mij betreft bij elkaar. Ik begrijp het verschil dat je aangeeft hoor! Goed punt over de verantwoording. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me dar niet zo van bewust ben als ik ergens wat neertyp. Ik probeer natuurlijk wel genuanceerd te blijven, maar ik ben niet doordrongen van het feit dat anderen mij kunnen houden aan wat ik zeg. Ik wil namelijk wel de vrijheid hebben om van mening te veranderen op basis van argumenten of nieuwe inzichten of gewoon omdat ik van mening verander. Het blijvend vastleggen van deze toch wat vluchtigere manier van communiceren en ideeën verspreiden houdt daarmee een risico in. Voortdurende verantwoording is eerder belemmerend dan iets anders. Ik begrijp dat het van belang is en ik zie ook in dat het een groot probleem is waarvoor nog geen enkele oplossing is. Misschien een aparte groep maken binnen deze community?
Het kan ook zijn dat ik de ArchiefWiki nodig heb. Of gewoon beter moet lezen, want Chido had het over acquisitie Of Chido heeft de wiki hard nodig ;-) Hoe dan ook: het gegeven dat je mening wordt vastgelegd, betekent voor mij niet dat je niet van mening mag veranderen, als je het maar kunt beargumenteren. En dat gaat waarschijnlijk beter als je vorige mening goed is vastgelegd. En o ja, jij bent geen ambtenaar meer ;-)
Zoals door digitalisering en automatisering wel meer gebeurt, schuift nu ook het begrip acquisitie op. Of beter: rekt op. Omdat in dit voorbeeld ambtenaren steeds meer ambtelijke correspondentie voeren buiten de beheersomgeving van de eigen organisatie, is het van belang deze correspondentie te acquireren. En niet pas na 20 jaar. Net als bij de goede, geordende en toegankelijke staat is gebeurd, schuift nu ook een deel van het acquisitie-veld mee op naar voren. Door web2.0-zaken, welteverstaan. Interessant is wel dat daarbij uitgegaan wordt van het standpunt dat acquireren onmiddellijk ook archiveren met zich meebrengt (zie de nieuwe Archief2.0-groep Archiveren 2.0 Jammer dat dat nu weer niet in deze discussie kon, Ingmar ;-)). Een terecht uitgangspunt, lijkt me. Misschien de Terminologie ook maar een oprekken ;-)
Goed idee, die nieuwe groep! Een mooi voorschot op het jaarboekartikel.
Het is wel interessant om zo'n discussie even langs de zijlijn te volgen. Wat me opvalt is dat de insteek al gauw het digitaal depot en de DIV-hoek ingaat. Als ik de werkvelden acquisitie, beheer en behoud beschouw: daar kom ik ook nog heel veel in niet digitale vorm tegen, zeg maar gewoon ouwerwets papier. Natuurlijk ben ik me wel bewust van die die digitale wereld, maar ik wil me de komende tijd toch vooral bezig houden met de 2.0 mogelijkheden die wij als huidige beheerders van een archiefbewaarplaats tot onze beschikking hebben. Niet alleen maar de archieven die tot ons komen (overheid èn particulier!!) accepteren en met veel moeite, kunst en vliegwerk toegankelijk maken en dan 'voor de eeuwigheid' bewaren... maar met al die nieuwe technieken eens kijken of we ook aan de achterkant (het back-office) op een andere manier dan voorheen gebruik kunnen maken van die mogelijkheden. Waar vroeger de archieven volop en dankbaar gebruik maakten van de vele vrijwilligers kan dat nu op een andere, al dan niet gestruktureerde manier via de vele communities. Het inzetten van YouTube is een voorbeeld van zo'n ongestructureerde manier: filmjes die al decennia in een kast in het depot lagen worden nu door honderden mensen bekeken en soms van deskundig commentaar voorzien. (vorige week weer bijzondere beelden toegevoegd!) Maar ook de Geboren in 1809 wiki van het Regionaal Archief Tilburg is natuurlijk een (gestructureerde) vorm van het nader toegankelijk maken archiefbestanddelen en het met elkaar in verband brengen van gegevens die nou eenmaal niet in hetzelfde boekje staan. Ik realiseer me dat het in veel gevallen nog gaat over het (nader) toegankelijk maken van archiefbestanden (bij het RA Tilburg is dat overigens een 'beheer"-taak). Maar ik voel wel de uitdaging die er ligt voor de afdelingen en personen die vooral met beheer en behoud bezig zijn zich in deze discussie te mengen. Ik denk dat door web 2.0 activiteiten ook de strenge scheiding tussen front en backoffice zal wegvallen. Het acquisitievoorbeeld dat Christian gaf Picture Australia is ook een mooi voorbeeld. We gaan druk experimenteren. En elkaar op de hoogte houden natuurlijk.
Ik ben het niet geheel eens met de stelling dat een digitaal bewaardepot, e-depot alleen vanuit DIV uit zou gaan. Het is wel zo dat medewerkers DIV eerder worden geconfronteerd met keuzes, die reeds aan de voorkant geregeld moeten worden en niet achteraf na 20 jaar. Denk aan de nieuwe WABO wetgeving die met ingang van 1 januari 2010 in werking zal treden. GA Rotterdam, SA Amsterdam en het Nationaal Archief maken hele bewuste keuzes voor het bewaren en ter beschikking stellen van digitale objecten, ook voor het bewaren van particuliere archieven. Het heeft m.i. meer te maken met schaalgrootte, bewustzijn van je eigen rol en waar wil je naar toe in de toekomst ? In Tilburg is er nu geen e-depot, maar de gemeente gaat de mogelijkheden in 2010 serieus onderzoeken en het e-depot is wel in de ICT-architectuurvisie meegenomen. Dat er geen e-depot is wil nog niet zeggen dat er geen behoefte aan is. You Tube en Flickr bieden die duurzaamheid niet. Dit discussies over e-depot en vervanging door DIV en archivarissen worden wel gevoerd, maar dan op de community Breed.
@Yvonne: ik stel ook niet dat e-depot etc. alleen van DIV uit zou moeten gaan: natuurlijk moeten archivarissen hierin ook meedenken en sturen naar de toekomst. Ik bedoelde slechts op te merken dat zo gauw er op deze ning een discussie komt over beheer, behoud en acquisitie, (HOERA overigens) deze discussie naar de DIV hoek en het e-depot wordt getrokken (even zwart wit hoor.. alle respect voor ieders inbreng :-)). Terwijl er een wereld te winnen is als de afdeling beheer of de back-office medewerkers van de archieven ook meedenken in de mogelijkheden die WEB2.0 biedt. Eigenlijk een oproep aan alle beheerders dus! En vandaag zijn er een hoop beheerders begonnen met 23 archiefdingen dus wie weet.
Ik probeerde met mijn voorbeeld eerder in de discussie juist aan te geven dat het géén DIV-zaak was. Acquisitie van web2.0-bijdragen door overheidsfunctionarissen zal waarschijnlijk níet door DIV ondernomen worden. Daarom noemde ik het ook acquisitie en geen selectie. Het betekent wel dat de archiefbeheerders op de hoogte moeten zijn van de ontwikkelingen en in staat moeten zijn om van tevoren maatregelen te kunnen nemen. Want in tegenstelling tot het papieren blaadje, folder of pamflet waarin een ambtenaar iets geschreven heeft, is de kans op overleven van een tweet (na 20 jaar) vermoedelijk minimaal. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor ambtenaren, maar voor iedere tweet. Bijvoorbeeld.
ik denk dat je het zelfs nog breder zou moeten trekken. Waarom weer alleen met de DIV en de archivarissen? De medewerkers zelf zouden hierbij ook moeten worden betrokken. Het is toch niet een (toekomstig) speeltje van de informatiemakelaar, information manager, archivaris, dimer, diver of hoe je ze ook maar noemt? Ik denk dat het een oproep moet zijn aan iedereen die werkzaam is binnen een organisatie. Want pas als je weet wat een medewerker met dergelijke tools wil doen, kunnen de informatiespecialisten hierop inspringen. Wij zouden moeten ondersteunen, informeren en adviseren maar wel in overleg met...en niet alleen onder ons.
Beste Gerdien, Dat is precies wat ik stel in mijn openingsbericht in deze discussie: zorg ervoor dat de gemiddelde web-twee-punt-nullende medewerker de tools krijgt om met-een-druk-op-de-knop zijn/haar eigen werk (of dat van anderen) de acquireren. Maar dat staat los van het feit dat de kennis en kunde op dit gebied bij de archivarissen ligt, nog meer dan bij de DIV-ers. Het is dan ook zaak om ook onder deze beroepsgroep aan awareness te doen over het oprekkende terrein van acquisitie.
Ik kan mij voor een groot deel vinden in de discussie die hier gevoerd wordt. Wel vraag ik mij af of de stelling dat archivarissen de kennis en kunde hebben om met aquisitie van Web 2.0 aan de slag te gaan juist is. Wat hier aan de orde is ligt toch vooral op het terrein van bedrijfsvoering binnen organisaties. Wil je hier op een goede wijze mee om kunnen gaan dan zal toch eerst de organisatie zelf moeten uitspreken hoe zij dit willen, pas daarna is de technische invulling aan de orde.(risicomanagement, gedragregels etc.) Daarmee sluit ik dus aan bij eerdere opmerkingen over DIV en andere medewerkers in een organisatie. Ik zie de rol van de archivaris hierin nog niet direct. Dat neemt overigens niet weg dat ik graag zou zien dat archiverissen, ook buiten de huidige Web 2.0 discussie, zich meer gaan bezighouden met de bedrijfsvoering en DIV. Chido Houbraken zei:
Beste Gerdien, Dat is precies wat ik stel in mijn openingsbericht in deze discussie: zorg ervoor dat de gemiddelde web-twee-punt-nullende medewerker de tools krijgt om met-een-druk-op-de-knop zijn/haar eigen werk (of dat van anderen) de acquireren. Maar dat staat los van het feit dat de kennis en kunde op dit gebied bij de archivarissen ligt, nog meer dan bij de DIV-ers. Het is dan ook zaak om ook onder deze beroepsgroep aan awareness te doen over het oprekkende terrein van acquisitie.