Weg met Web 2.0?

  • okt 2007
  • Verwijderde gebruiker
  • ·
  • Aangepast 27 jun
  • 2
  • 73
Verwijderde gebruiker
KIA Community
  • Christian van der Ven

In de Informatie vanjuli/augustus las ik een prikkelende column van Frank Noë over web 2.0. Als uitsmijter heeft hij het over een kunstmatig gecreëerde generatiekloof.Nu ben ik het met hem eens dat er een hoop valt af te dingen tal van voorbeelden, nieuwe tools, luchtbalonnen die wat al te snel het stempel web 2.0 krijgen...Maar zit de kern van web 2.0 niet vooral in de mentaliteitsverandering bij de gebruikers en aanbieders van informatie.Fora, blogs en wiki's zijn niet zozeer venieuwend alswel de wijze waarop de burger, de gebruiker deze tamelijk massaal inzet voor eigen gebruik. Door democratisering van middelen ( gebruikers kunnen fotograferen, digitaliseren, opiniëren en bovenal dit eenvoudig met grote groepen delen door toegankelijke zelf te bouwen sites en een goede, snelle internetverbinding) wordt internet overspoeld met goede en minder goed bedoelde initiatieven. Wanneer iets historisch over Rotterdam wordt gezocht zal je niet altijd gelijk terecht komen bij een 'autoriteit' als archief, historisch museum of universiteit.Is dat niet de kracht van web 2.0 en het dilemma voor de organisatie om hierin een nieuwe rol te vinden?351-web_2.0.jpg

Reacties

2 reacties, meest recent: 2 oktober 2007
  • Tim, je hebt gelijk! :-) De aloude nieuwsgroepen zijn bijvoorbeeld al onderdeel van web 2.0, dat toen nog niet eens bestond. Chatten is ook al bejaard. Niks nieuws onder de zon dus, wat techniek betreft.. in veel gevallen dan. Maar inderdaad zit het venijn hem in de rolverandering. In mijn eigen Zuidland-project is dit een van de pijlers. Niet meer het archief - even een voorbeeldje ten aanzien van inlichtingenwerk - is de meest logische plaats om een vraag aan te stellen, om vervolgens geduldig af te wachten tot de autoriteit (wij dus) het wijze woord spreekt. Nee, in plaats daarvan wordt de vraag steeds meer in een community gesteld en daar kan een archiefdienst dan ook best in deelnemen. En zal die ook zijn meerwaarde (ter vervanging van de 'natuurlijke' autoriteit die hij eerst was) moeten bewijzen. (Zie onder andere deze en deze hele oude posts op mijn blog.) Daarnaast zijn archieven niet meer louter producenten/leveranciers en zijn klanten niet meer louter consumenten. Wij gebruiken even zoveel online informatie van klanten (denk aan Geneaknowhow.net bijvoorbeeld) als omgekeerd soms. We bespelen dus allemaal dezelfde rollen tegenwoordig. (Zie ook bijvoorbeeld Turning archival thinking upside down, bladzijde 8 onderaan en bladzijde 9 bovenaan.) Dat dit voor ons soort organisaties een dilemma is, is evident. (Gebruikers zijn al iets verder met hun mentaliteitsverandering, denk ik.) We zijn het niet gewend dat dingen snel gaan en dat we geen totale controle over het betrouwbaar aanbieden van informatie enzovoort. We zullen ons dus een nieuw plekje moeten veroveren in de wereld van archief 2.0, een wereld waarin gebruikers niet meer alleen naar ons kijken en wachten op wat komen gaat.. maar waarin gebruikers vooral zelf aan de slag gaan.. with or without us. Interessante column trouwens. Bedankt voor het posten!

    Christian van der Ven
  • Ik wil hier niet betogen dat ik web 2.0 een gelukkige naam vind. Maar het is wel handig om een (gedrags)verandering een naam te geven. Ik ben van mening dat techniek wel degelijk een rol speelt bij het mogelijk maken van het web 2.0-gevoel. Het beoordelen / recenseren van producten op Amazon, of op een restaurantwebsite, of een reisboekwebsite, of een digitale marktplaats is iets dat binnen web 1.0 gewoonweg niet mogelijk was op een manier die nu maar heel normaal wordt gevonden. De techniek maakt dit soort toepassingen domweg mogelijk danwel eenvoudiger. Dat daarnaast een mentale omwenteling belangrijk is, lijkt me evident. Je moet als bedrijf of instelling wel de moed hebben om de gebruiker aan te woord te laten over jouw produkten. En dat laatste is een stuk lastiger dan het implementeren van een stukkie techniek. Tenslotte nog dit. Het is een bekend gegeven dat populaire onderwerpen in tijdschriften door columnisten op de hak worden genomen op basis van meestal erg gezochte voorbeelden. Bashen heet dat toch? Dat hoort ook bij het volwassen worden. :-)

    Verwijderde gebruiker

Trefwoorden