Archiveren van berichten (een handreiking in kort bestek)
Op 20 maart 2019 heeft de Raad van State uitgesproken dat 'berichten' onder de WOB vallen. Begin apr...
Geweldig intitiatief. Ook het delen van hotspot monitors.
Boeiend om practices met elkaar in gesprek te brengen en fine-tuning te doen, danwel diversiteit in aanpak met elkaar uit te wisselen. Voor beiden is wat te zeggen. Ik zou ihkv uitvoering en impact nog niet te snel convergeren: eerst maar wat diversiteit ontdekken.
Bij het Rijk lijkt de hotspot en index gemaakt en blijft de collectie bij de zorgdrager. Bij gementen zie je collectioneren. Vraagstuk is hoe breed en hoe diep collectioneren. Andere vraag is selectie wel/niet doen? De gesprekken met zorgdragers, de interne dialoog en met externen. Wat zijn succesfactoren en hobbels.
En als je dan hobbels moet nemen, moet je die dan nemen of overnemen?
Deze discussie start ik terwijl ik in de KIA bijeenkomst Haarlem zit. Met dank voor de inleiders en enkele vraagstellers.
Reacties
Mooie oproep van André tijdens de KIA-bijeenkomst van afgelopen donderdag in Haarlem: we moeten meer kennis en vooral ervaringen delen! Om voor de hotspotmonitor te spreken: het is best een klus om hotspots te benoemen laat staan er vervolgens op een betekenisvolle manier uitwerking aan te geven. Het is dan heel fijn om gebruik te kunnen maken of voort te kunnen bouwen op de ervaringen van anderen (al is het maar om erachter te komen hoe je het beter NIET kunt doen, mislukkingen mogen ook!).
Ihkv de hotspots ben ik vooral benieuwd hoe actief andere archiefinstellingen hierin staan. Bij het Stadsarchief Amsterdam hebben we het voortouw genomen bij het benoemen van hotspots, omdat wij de hotspots vooral zien als onderdeel van een veel breder acquisitiebeleid. Uitgangspunten van dit beleid zijn waarderen vanuit maatschappelijke ontwikkelingen (dmv een trendanalyse) en gebeurtenissen (hotspots) en het in samenhang waarderen van overheids- en particulier archief. Zoals rijksarchivaris Marens Engelhard afgelopen donderdag terecht opmerkte is dat een heel andere aanpak dan waarvoor het Nationaal Archief heeft gekozen, dat zich uitsluitend richt op overheidsarchief en het benoemen en uitvoeren van hotspots een taak acht van de zorgdragers zelf. Zie ook het voortreffelijke artikel van Annemieke Kolle en Florence Limburg in het SAP jaarboek 18 Selectie II. Dat verschil in aanpak is waarschijnlijk grotendeels te verklaren vanuit de andere rol die een lokaal archief speelt binnen een gemeenschap dan een nationaal archief. En wellicht zijn overheidsarchieven op gemeentelijk niveau ook wel van een andere orde dan op rijksniveau :) ?
Ik ben benieuwd hoe andere archiefinstellingen het aanpakken: pak je de hotspotmonitor actief op met de zorgdrager(s) en de lokale/regionale gemeenschap, of wordt je ergens in het proces 'aangehaakt' door een zorgdrager? En niet onbelangrijk: heb je überhaupt wel de mogelijkheden/middelen om hotspots ook vanuit de samenleving te documenteren?