De Ondergang van Wikileaks

  • mrt 2011
  • Verwijderde gebruiker
  • ·
  • Aangepast jun 2024
  • 8
  • 85
Verwijderde gebruiker
KIA Community
  • Christian van der Ven

De ondergang van Wikileaks

We kennen allemaal een fase in ons leven dat we de boze buitenwereld vol idealisme te lijf gaan. Zo meende ik in mijn tienerjaren, ik was erg geïnteresseerd in de Franse en andere revoluties, dat rijke lieden (kapitalisten) het best konden worden onthoofd. Daar ben ik overheen gegroeid, maar sinds het gegraai van zogenaamde topbankiers voel ik het oude vuur weer branden. Ik loop er de laatste tijd ook weer wat kwieker bij. Ik heb al met al een zwak voor idealisme hoewel ik weet dat idealisme vroeg of laat wordt bedorven door de realiteit of zich zelfs tegen je keert: zo sta je aan de guillotine en zo lig je eronder.

Neem nu WikiLeaks, in 2006 opgezet als een website voor klokkenluiders uit overheidsinstellingen en bedrijven om anoniem misstanden aan de kaak te stellen. Bewijsstukken worden absoluut ontraceerbaar ‘gelekt’ via een elektronische anonieme drop box. Die anonimiteit geldt ook voor de dappere initiatiefnemers (journalisten, wetenschappers, dissidenten) uit de VS, Australië, Zuid-Afrika, Azië en Europa. Echt een wereldwijd web dat kan en wil bijdragen aan transparantie en ‘good governance’.

Zo publiceerde WikiLeaks in april 2010 een ‘geheime’ video-opname van een Amerikaanse helikopteraanval in Bagdad in 2007. Bij deze aanval vielen 12 burgers onder wie 2 medewerkers van persbureau Reuters. Het persbureau probeerde de beelden in bezit te krijgen, maar een Amerikaanse rechter hield dat tegen. De video onthulde een ernstige misstand en dus: lang leve Wikileaks! Daarna volgde de publicatie van meer dan 90.000 documenten over de oorlog in Afghanistan, 400.000 documenten over de oorlog in Irak en een selectie van de 250.000 onderschepte Amerikaanse diplomatieke ambtsberichten. Wikileaks werkt daarbij samen met de traditionele media, zoals The Guardian en Le Monde. Een voormalige medewerker van WikiLeaks bezorgde de ambtsberichten ook bij de Noorse krant Aftenposten, een lekkend lek dus.

De kwantiteit van de documenten overtreft de kwaliteit. De context is lang niet altijd helder en niet elk onderschept document is een bewijs van een misstand. WikiLeaks, oorspronkelijk opgezet als een wikisite waar gebruikers pagina's aan kunnen passen en commentaar kunnen plaatsen, is al lang geen wiki meer. Wikileaks drijft af van haar oorspronkelijke doelstellingen. De Australische voorman Julian Assange ligt bovendien zwaar onder vuur met beschuldigingen van seksuele misdrijven. Dat laatste kan een poging zijn om zijn gezag te ondermijnen en heeft hoe dan ook niets te maken met de inhoud van Wikileaks, maar het verzwakt zijn positie wel. Wikileaks is qua organisatie weinig transparant en heeft inmiddels concurrentie van ‘Openleaks’, opgezet door ex-medewerkers van Wikileaks.

Wikileaks gaat ten onder aan haar succes. De traditionele media storten zich massaal op de gelekte Amerikaanse diplomatieke berichten, niet om misstanden aan de kaak te stellen, maar omdat ‘nieuws’ verkoopt. Informatie als handelswaar. Leuke of ‘pikante’ uitspraken van Amerikaanse diplomaten over politieke leiders doen het goed in de pers. Het niveau overtreft dat van de gemiddelde krantenlezer niet. De NRC en RTL zijn een samenwerking aangegaan met Aftenposten: ‘We lezen beschrijvingen over Nederlandse politici, over koningin Beatrix en we krijgen een fascinerend kijkje in de diplomatieke Amerikaanse keuken. Nooit eerder kregen wij (…) zo goed zicht op hoe internationale machtspolitiek werkt. (…).’

Is dat zo? Zijn er geen belangrijkere bronnen dan Amerikaanse diplomatieke roddel en achterklap? Is het een verrassing dat de Amerikanen lobbyen en links en rechts gesprekken voeren en een mening hebben, bijvoorbeeld over Wouter Bos? Wikileaks lijkt nu vooral de hofleverancier van de gevestigde media voor nieuwtjes, nauwelijks nieuws. De VS zijn desalniettemin fel gebeten op Wikileaks en dat maakt de overlevingskansen voor de klokkenluidersite en voorman Assange er niet groter op. De Amerikanen gaan daarbij overigens alle perken te buiten met ongeoorloofde druk op Visa, Paypal en Twitter. Een enkele senator eist zelfs het hoofd van Assange. Zo gaat het nu altijd.

(R. Spork,Archievenblad, 2, 2011 )

Reacties

8 reacties, meest recent: 6 maart 2011

  • I second that. Ik vind hem trouwens ook erg mooi geschreven. Als je er een aantal online hebt gezet, die ook uitnodigen tot discussie, dan ben ik benieuwd hoe het je bevalt.

    Christian van der Ven

  • Ook van mij complimenten dat je de column hier neer zet! 

    Ik wil er inhoudelijk ook nog wel op reageren. Door je column lezend merk ik dat we deels een gemeeschappelijk verleden hebben dat ook in het heden weer bij elkaar komt. Hoe afschuwelijk de beelden uit Noord-Afrika bij tijd en wijle ook zijn, ik raak op de een of andere manier toch geïnspireerd door wat daar gebeurd. Mensen die het lot (op een positieve en constructieve manier) in eigen hand nemen kunnen bijna altijd rekenen op mijn sympathie. Soms is daar ook geweld voor nodig, dat is wel jammer, maar in sommige gevallen onontkoombaar.

    De relatie met Wikileaks ligt hierbij voor de hand. Wat je beschrijft over de teloorgang van Wikileaks, daar wil ik toch vraagtekens bij stellen. Dat de organisatie niet transparant is en dat de inhoud van de informatie dubieus is kwa inhoud en nievaue. Hoewel, over het niveau wil ik helemaal niet oordelen. Ik denk juist dat het fantastisch is dat wat heel veel mensen (ik in ieder geval) al heel lang denken en ruiken nu waar blijkt te zijn. Dat diplomatie gewoon een vuil spel is wat je moet spelen om ergens te komen. Laat dat nu maar eens voor altijd duidelijk zijn: diplomaten dragen dan wel mooie strakke pakken en praten netjes, maar ondertussen zijn het ook gewoon vuilspuiters en verzamelen ze domweg informatie die relevant kan zijn om de ander pootje te lappen. En dat is dan ook het niveau van de informatie die nu boven water komt. Dat mag toch niet verrassend zijn.

    Dat de politieke bazen de enorme barst in hun ondoorzichtige imago, waardoor een stukje van hun werkelijkheid zichtbaar wordt, te vuur en te zwaard bestrijden dat snap ik ook. En eigenlijk ondersteun jij met jouw column die lezing. Dat is dan weer jammer. :)

    In ons eigen landje probeert de politiek ook zoveel mogelijk papier te vernietigen zodat we alleen de hoofdlijn nog kunnen zien en niet meer de kronkelige weg met valkuilen, ravijnen en persoonlijke vetes die daar toe geleidt heeft. Want we kunnen toch niet alles bewaren?

    Dat is eigenlijk ook jammer, want de jus van het eigenlijke proces is natuurlijk vaak veeeel interessanter dan de saaie documenten die er het resultaat van zijn. Teruglezend zie ik dat ik veel aan het "jammeren" ben. Dat is jammer.

     

    Verwijderde gebruiker

  • Hallo Jos,

    het is nog erger, de Amerikaanse marine heeft een applicatie besteld om fake-persona's mee te kunnen 'aansturen' op social media omgevingen: Wie is echt en wie niet Jos Quaedvlieg zei:

    Hallo Rene,

     

    Regeringen worden steeds sneller zenuwachtiger over vermeende lekken. Ook de Canadese regering gaat nu Social Media "monitoren" om zo "misinformatie te kunnen corrigeren." Zie mijn bijdrage vandaag:

    http://www.archief20.org/video/harper-government-to-monitor?xg_sour...

    Verwijderde gebruiker

  • Hoi Luud,

     

    Overheden halen van alles uit, ten goede en ten kwade. Klokkenluiders kunnen ergens op internet anoniem misstanden aan de kaak stellen. Zodra de rol van wikileaks is uitgespeeld, dan dient zich wel weer een volgende mogelijkheid aan (bijv. open leaks?).  Ik juich dat ook toe, maar een lawine aan ambtsberichten draagt niet per se bij aan het onthullen van misstanden. 

     

    RS Luud de Brouwer zei:

    Ook van mij complimenten dat je de column hier neer zet! 

    Ik wil er inhoudelijk ook nog wel op reageren. Door je column lezend merk ik dat we deels een gemeeschappelijk verleden hebben dat ook in het heden weer bij elkaar komt. Hoe afschuwelijk de beelden uit Noord-Afrika bij tijd en wijle ook zijn, ik raak op de een of andere manier toch geïnspireerd door wat daar gebeurd. Mensen die het lot (op een positieve en constructieve manier) in eigen hand nemen kunnen bijna altijd rekenen op mijn sympathie. Soms is daar ook geweld voor nodig, dat is wel jammer, maar in sommige gevallen onontkoombaar.

    De relatie met Wikileaks ligt hierbij voor de hand. Wat je beschrijft over de teloorgang van Wikileaks, daar wil ik toch vraagtekens bij stellen. Dat de organisatie niet transparant is en dat de inhoud van de informatie dubieus is kwa inhoud en nievaue. Hoewel, over het niveau wil ik helemaal niet oordelen. Ik denk juist dat het fantastisch is dat wat heel veel mensen (ik in ieder geval) al heel lang denken en ruiken nu waar blijkt te zijn. Dat diplomatie gewoon een vuil spel is wat je moet spelen om ergens te komen. Laat dat nu maar eens voor altijd duidelijk zijn: diplomaten dragen dan wel mooie strakke pakken en praten netjes, maar ondertussen zijn het ook gewoon vuilspuiters en verzamelen ze domweg informatie die relevant kan zijn om de ander pootje te lappen. En dat is dan ook het niveau van de informatie die nu boven water komt. Dat mag toch niet verrassend zijn.

    Dat de politieke bazen de enorme barst in hun ondoorzichtige imago, waardoor een stukje van hun werkelijkheid zichtbaar wordt, te vuur en te zwaard bestrijden dat snap ik ook. En eigenlijk ondersteun jij met jouw column die lezing. Dat is dan weer jammer. :)

    In ons eigen landje probeert de politiek ook zoveel mogelijk papier te vernietigen zodat we alleen de hoofdlijn nog kunnen zien en niet meer de kronkelige weg met valkuilen, ravijnen en persoonlijke vetes die daar toe geleidt heeft. Want we kunnen toch niet alles bewaren?

    Dat is eigenlijk ook jammer, want de jus van het eigenlijke proces is natuurlijk vaak veeeel interessanter dan de saaie documenten die er het resultaat van zijn. Teruglezend zie ik dat ik veel aan het "jammeren" ben. Dat is jammer.

     

    Verwijderde gebruiker

  • @Ingmar @Rene,

     

    Over Big Brother gesproken. Ingmar attendeerde mij op de Amerikaanse marine die een applicatie besteld heeft om fake-persona's mee te kunnen 'aansturen' op social media omgevingen: Wie is echt en wie niet.

    Naast 1984 roept dit ook een andere film tot leven namelijk The Matrix. In het onderstaande artikel wordt zelfs gesproken van een vooropgezet plan vanuit de Obama administratie om de (Social) Media naar hun hand te zetten:

    http://crockettlives.wordpress.com/2011/02/22/welcome-to-the-matrix...

    Wat zijn nu verzinsels en wat is de waarheid? Is Wikileaks een ingecalculeerd risico of een uit de hand gelopen hobby van een aantal activisten? Of zijn ook zij intussen uiteengedreven en/of geinfiltreerd?

    Het lijkt wel een terugkeer van de Koude (media)Oorlog met spionnen, dubbelspionnen en andere intriges.

    Zie ook video's http://www.abc.net.au/news/events/wikileaks-key-players/ en

    http://www.youtube.com/watch?v=MMPsXx8muCY .

     

     

    Verwijderde gebruiker

Trefwoorden

Verken