Agenda's afstemmen
Op donderdag 6 september zal ik samen met Luud 's morgens studenten van de Reinwardt Academie bijprate...
Zoals ik vanmiddag al Twitterde, ging ik me verdiepen in E-learning. Dat heb ik gedaan, weliswaar in de zon in de achtertuin, en slechts één hoofdstuk doorgenomen. Maar toch, na deze ene uiteenzetting al weer genoeg confrontatie en stof tot nadenken. Want dat geeft het wel: een spiegel ten aanzien van je eigen functioneren in het maken, ontwikkelen en bedrijven van de educatieve taak.
Volgens wetenschappers M. Hannafin, Rieber, Hooper en Kini (1996) moeten we ons bewust worden van de toegenomen complexiteit van de technologie evenals de individualisering van de lerenden en het effect daarvan op ons als docerenden. Want het traditionele teaching en doorgeven van kennis, standing in front of the classroom is niet langer meer van deze tijd. De lerende brengt immers veel tijd door achter zijn (home)computer en wordt door vele andere prikkels al dan niet uitgedaagd en gemotiveerd om te leren.
Daar staan we dan met onze kennis en output. Wij bepalen tot vandaag de dag nog vaak het onderwerp. Wereldoorlog II en Industrialisatie zijn geliefde onderwerpen in onze stad, dus wij maken aanbod in de vorm van...ja, ja, wat zullen we nemen? Maken we een tentoonstelling of schrijven we een boek? Zullen we een speurtocht maken of ja, nee, deze keer gaan we digitaal. We maken een website of nog liever iets met GPS of I Phones.
En ik hoor mezef denken en praten en zie, ik houd nauwelijks of geen rekening met degene die al dat moois moet willen leren...Komt het uberhaupt in zijn vakkenpakket voor? Wil hij wel leren over mijn perspectief op Wereldoorlog II? Wil hij wel van een website leren? En zo ja, kan hij zo wel leren? Of zet ik alles keurig geordend in een digitale pageturner en de lerende kan lezen vanaf een scherm welke informatie ik als archief of museum belangrijk vind...
Hannafin noemt dit traditionele leren VAN computers. Lineair, tutorial en niet meer dan die digitale pageturner. Hij/zij en bovengenoemde anderen prefereren het 21e eeuwse leren MET computers. De teacher staat niet centraal, maar de lerende. Wat wil hij leren, hoe wil hij dat doen? In welke vorm moet de docent het aanbieden, waardoor de lerende van alle kennis en gemakken wordt voorzien? Eenmaal afgestemd op zijn behoefte hij de nodige kennis en vaardigheden tot zich nemen Met de computer en niet er VAN.
Dat vraagt nogal wat van ons als educatoren ...Confrontatie en probleemoplossend leren!
Het 21e eeuwse leren heeft zijn intrede gedaan.