Wat jou en mij opviel op het web... (10)
Opvallende berichten deze week: De TV-serie 'Verborgen Verleden' ging van start, de Nederlandse varian...
Ervaringen van archiefinstellingen met professioneel bloggen
- jun 2010
- Verwijderde gebruiker
- ·
- Aangepast 27 jun
- 5
- 74
Naar aanleiding van een andere blogpost op dit forum stelde Marieke de Haan de volgende vraag:"Ik ben benieuwd naar de ervaringen van archiefinstellingen metprofessioneel bloggen.Bij de presentatie van het Zeeuws Archief tijdens de kvan dagen werd duidelijk dat het interessant is dat (alle) medewerkers bloggen. Maar mag het overal over gaan of alleen over je eigen professioneleterrein? Krijgen medewerkers alle vrijheid om rechtstreeks te bloggen? Of schrijft een medewerker een blog die eerst gecontroleerd wordt (door communicatie of door het management), voordat de blog gepubliceerd wordt?"Christian vond dit interessante vragen (ik ook) en opperde dat dit een aparte discussie moest worden.Welaan, ik werk bij het Zeeuws Archief en ben één van de mensen die het weblog http://zeeuwsarchief.blogspot.com/ hebben opgezet. Daar is overigens niet al te veel beleidsmatige aanpak ingestoken hoor! In overleg met onder andere de sector Communicatie is besloten een blog op te zetten ter promotie van het Zeeuws Archief, of eigenlijk, om te laten zien wat we nou eigenlijk doen. Veel mensen kennen onze exposities, een flink aantal mensen kent onze studiezaal, maar wat doen al die andere mensen daar nou eigenlijk? Dat was het idee. Dat is meteen één van de regels, jawel, er zijn regels. Het moet gaan over het Zeeuws Archief. Iets wat je daar doet, iets wat je daar meegemaakt hebt. Dat kan een bijzondere archiefvondst van een inventarisator zijn, maar ook het organiseren van het schilderwerk aan het gebouw door de facilitair medewerker. Het hoeft niet persé te gaan over het terrein waarop iemand expert is, als het maar over het ZA gaat.Is er controle? Wat mij betreft de interessantste vraag. Medewerkers van het ZA mogen in vrijheid bloggen wat ze willen. Het management controleert niet, zeker niet vooraf. Wel raden we mensen aan om hun bijdrage door iemand anders te laten lezen om de taalfouten en eventuele onbegrijpelijkheden eruit te halen. De meeste bijdragers vragen daar ook zelf om. Commentaar op de inhoud van een stuk is tot nu toe niet aan de orde geweest. Hoe zit dat bij andere diensten met een blog? Is er wel eens een conflict over een blogpost geweest, voor of na plaatsing? Hoe is dit opgelost? Enigszins terzijde: door de ervaring met het bijhouden van een blog tijdens de cursus 23 Archiefdingen hebben mensen wel ervaring met hoe een blogpost geschreven moet worden én wel een beetje gezond verstand opgebouwd over wat je wel en niet aan de grote boze buitenwereld meedeelt. Misschien helpt dat? Ik hoor graag van anderen!
Verken
Digitale (studie)coach over informatievaardigheden
Als student aan de Open Universiteit, bezoek ik regelmatig de website van de OU. Ik vind er veel algem...
Burgerlijke stand 200 jaar voor Educatie
Besten, Dit is niet mijn idee, laat ik dat voorop stellen. Maar een maand geleden hadden we een inspir...
Reacties
Bij Regionaal Archief Tilburg bloggen we nu ruim een jaar op ons eigen weblog. Over de historie van het weblog kun je op dat blog zelf een post lezen, dus daar ga ik hier verder niet op in. Ik wil de vragen van Marieke graag beantwoorden. 1. Mag het overal over gaan of alleen over je professionele terrein? Het mag over van alles gaan als het maar met Regionaal Archief Tilburg te maken heeft. In de praktijk blog je over dingen waar je wat vanaf weet, of dat nou professioneel is, of als amateur/liefhebber. Of iets wat je mooi, nuttig of belangrijk vindt en graag met anderen wilt delen. Het is niet de bedoeling, hoewel dat nooit is vastgelegd of besproken, dat je blogt over het buurtfeest thuis, of het slagen van je kinderen. Het is een weblog van Regionaal Archief Tilburg. Dat behoeft weinig uitleg. 2. Heb je alle vrijheid of is er een controleslag? De schrijvers hebben alle vrijheid. Niks controle vooraf of achteraf. Soms schaaf je wat bij in layout of tekst, maar dat kan de schrijver zelf ook doen. Dat is nou juist het mooie van een weblog: iedereen kan er mee werken! Als je het weglegt bij een communicatiemedewerker, dan duurt het posten langer, en het dient ook geen enkel doel. Wat denk je daarmee af te vangen? Het werkt ook drempelverlagend als je het zelf mag doen, naar eigen inzicht. Collega´s zijn verantwoordelijk genoeg om te beseffen dat het om de instelling gaat en dat ze die "verkopen". Het komt wel eens voor dat een weblog te vroeg wordt gepost, informatie die nog even niet publiek mag. Dan halen we het gewoon weer weg. Jammer maar helaas. In sommige gevallen bloggen twee mensen over hetzelfde, of zijn dat van plan. Wat eigenlijk het meest voorkomt is dat er niet gekeken wordt naar de publicatiedatum. Dan krijg je soms twee (of meer) posts op één dag. Dat vind ik jammer, omdat het leuker is om per dag een post te hebben. Maar ook dat is soms achteraf nog op te lossen als je het op tijd ziet. Maar dit soort dingen hebben vooral met enthousiasme te maken en niet met onwil of sabotage of zo. Het leuke van een dergelijk blog is nou juist dat allerlei aspecten van de werkzaamheden die bij een archiefdienst verricht worden aan bod komen. Het is laagdrempelig, je hoeft geen uitgebreide cms-cursus te volgen en je bent verantwoordelijk voor je eigen teksten. Mooier kan bijna niet. Aspecten van het werk die in PR zin misschien niet of minder interessant zijn kunnen zo toch hun weg naar buiten vinden. De cursus 23-archiefdingen heeft in dat opzicht zijn vruchten afgeworpen omdat alle deelnemers daar leren met een weblog om te gaan. Die kennis is daarmee aanwezig. Als laatste. Wij hebben de rss-feed van ons weblog als nieuws op de homepage van de website staan. Zo combineren we die twee dingen op een slimme manier. De nieuwsfunctie van de website gebruiken we niet meer omdat die via het cms loopt en dat is niet voor iedereen gesneden koek. Dit werkt gewoon vele malen beter!
"Zijn er eigenlijk wel precieze regels over onze blog?", vroeg toevallig mijn collega Margot van de week met wie ik samen Brabant Bekijken vul; de blog van het Brabant Historisch Informatie Centrum. Nou, ze zijn er wel maar niet strak op papier geformuleerd. Een verhaal op onze blog kan diverse aanleidingen hebben maar er moet sowieso een link zijn naar een archiefstuk waarnaar kan worden verwezen. Voor de rest wat technische voorwaarden: tekst niet te lang, sowieso voorzien van foto of illustratie, goed getagged waardoor weer vindbaar. Het is interessant te zien hoe verschillende archiefinstellingen omgaan met het vullen van een blog. Het BHIC wil (of liever gewoon het groepje van mensen dat schuilgaat achter onze blog) dat er een connectie bestaat met het archief. Dat de mooie stukken die we in huis hebben op een andere wijze worden gepresenteerd aan ons publiek. Hoe en waarom; dat is meer aan ieder. Door het met meerdere mensen te schrijven, ontstaat automatisch meer diversiteit. Van controle - in welke vorm dan ook - is geen sprake. Als we twijfelen over een onderwerp (bv de nominatie van Christian als informatiespecialist; kan dat wel?), bellen we even met elkaar en komen vaak tot dezelfde conclusie: we doen het, als we het zelf leuk vinden. Niet bepaald een ijzersterk argument voor een beleidsplan maar het lijkt vooralsnog voor ons blog goed te werken. Zijn we er al met ons blog? Nee natuurlijk. Wie weet, ziet 'ie er volgend jaar heel anders uit. Laten we het hopen.
Ik ben het met Luud en Marilou eens. Ik ben van Regionaal Archief Tilburg maar werk tevens voor Vincents Tekenlokaal en Peerke Donders Paviljoen. Het leuke van bloggen is het spontane karakter. Ook het persoonlijk tintje maakt een post vaak bijzonder. De algemene persberichten en websites van archieven en bedrijven zijn daarentegen vaak bijna te onpersoonlijk. Zo attendeerde ik gisteren een fanatieke Twitteraar op zijn website. Vol trots gaf hij aan dat ze vijf sociale media onder aan hun website hadden staan! Wow, denk je dan, maar als je dan de site opent, staan er enkele werktuigen op. Producten die het bedrijf verkoopt. Waar zijn die sociale figuren van het bedrijf zelf dan? Als je wilt dat je klanten en gebruikers input leveren, reageren, materiaal komen brengen, dan zal het archief zelf toch ook zijn (persoonlijke) gezicht moeten laten zien. Je ervaart dan zelf de 'angst' om iets online te publiceren, is het inderdaad wel verantwoord, kan ik hier spreken namens het archief? Diezelfde belemmeringen gelden ook voor ons publiek. Dus wil je wat met je publiek en met social media, dan mag het archief zich niet verschuilen achter beleidsregels, officiële persuitingen en andere afgetimmerde paden. Met de billen bloot, zou ik zeggen, pas dan zal het publiek ook over de brug komen.
Dat er bij het Regionaal Archief Tilburg fanatiek wordt geblogd en in alle vrijheid kan ik als medeblogger van de grote RATilburg-blog alleen maar beamen. (leuk woord in deze context!) Het schrijven over mijn werkzaamheden geeft mij de mogelijkheid mensen (publiek, collega's) heel direct te laten meegenieten van al mijn ontdekkingen. Tijdens de 23-archiefdingencursus hebben collega Astrid en ik zelfs een speciale blog opgezet naar aanleiding van de herontdekking van een paar receptenschriftjes: Kletskoppen en zwarte inkt . Puur plezier, heel persoonlijk en meestal op maandagavond als ik niks ander te doen heb in elkaar gezet ;-) (zie ook de lurkers-discussie) Het enige wat ik bij beide blogs nog wat lastig vind is dat de reacties eigenlijk vooral van een paar directe collega's komen. Ik hoor dat ook terug van vrienden en familie die voor het merendeel nog niet zo 2.0 zijn: reageren is echt een stap te ver en dan komen al die LURKER-argumenten langs... Ik ben benieuwd hoe dat zit met de andere blogs.
@Mirjam, klopt, die ervaring hebben wij ook! Aan de cijfers te zien wordt het blog best goed bezocht, maar de reacties van bezoekers zijn op de vingers van één hand te tellen. Jammer, maar ik ga er toch van uit dat dat een kwestie van wennen is. Overigens valt mij altijd wel op dat als er eenmaal een reactie op een bepaalde post gegeven is er meestal meer volgen. Alsof het dan minder eng is. Zou daar al eens onderzoek naar gedaan zijn?