Studiezaal reglement en uitleenbaarheid. Wie bepaalt en vooral hoe?

Wij weten dat mechanische schade het meest voorkomende schade is bij archieven. Het raadplegen van archieven in de studiezaal vergroot de risico op schade aanzienlijk (temperatuur verschil, schokken en lompheid tijdens hanteren).

Wij volgen allemaal regels en soms de (archief)wet wat betreft onze depots maar het valt mij op dat studiezaal reglementen vrij kort en algemeen zijn en dat iedereen zijn eigen reglement aan de bezoekers presenteert. Ik was benieuwd of er nationale of internationale richtlijnen samengesteld zijn hierover?

Bij het Nationaal archief op Curaçao, mag ik als restaurator op dit moment bepalen wat uitleenbaar is of niet. Het is logisch dat ik dat hier doe aangezien ik de enige persoon ben die materiaal kennis heeft, maar hoe is het geregeld in Nederland of Internationaal? Wie bepaald dat een object niet meer naar de studiezaal mag? En vooral aan de hand van welke richtlijnen?

Ik gebruikt nu de Schadeatlas (Metamorfoze 2017) als leidraad en als tool voor de medewerkers van het archief. Aan de hand daarvan zou ik kunnen concluderen dat alles wat onder de kop "ernstig" valt niet uitleenbaar is, maar er wordt ook gezegd dat als er bijvoorbeeld informatie verlies dreigt, dat het ook niet meer uitgeleend mag worden. Er zijn dus allerlei gradaties hierin.

In de Schadeatlas staat ook vermeld dat er een archiefraadpleegbaarheidsmodel bestaat dat ontwikkeld is door TNO en het Rijksarchiefdienst. Ik zou graag hier meer willen weten?