Update
Feature release: Browser-based web capture for all Archive-It partners "Brozzler is available in the ...
Update
- feb 2020
- Verwijderde gebruiker
- ·
- Aangepast 27 jun
- 9
- 74
het is al een tijdje stil in deze groep. In de richtlijn voor archiveren van websites geldt nog het uitgangspunt dat websites gearchiveerd moeten worden, zonder verdere nuancering. En ik vind de onderbouwing ook mager. Wat is het nut of de noodzaak van de archivering van websites waar relatief weinig op gebeurt en waarvan de rol in bedrijfsvoering en verantwoording minimaal is? Relevante documenten zijn op een andere manier opgenomen in het archief en/of staan op andere websites (overheid.nl). Deels is de (gemeentelijke) website niet meer dan een verwijsportaal.
En cultuur-historisch: veel overheden maken gebruik van dezelfde leveranciers waardoor websites er voor een belangrijk deel hetzelfde uitzien. Waarom dan allemaal te bewaren? Zo bijzonder zijn ze niet.
Verken
Update
Gezocht: Hoofd Archief met visie op digitalisering Waar: Universiteit Twente Zie: https://www.utwent...
Update
https://beeldengeluid.nl/kennis/blog/archivering-van-his-name-my-name
Reacties
Helemaal mee eens!
De genoemde argumenten voor website-archivering gaan ook niet altijd op. Bijvoorbeeld het argument dat het nodig is voor de bedrijfsvoering en de verantwoording, dat is een discutabel standpunt. Publiceren is steeds meer een geautomatiseerd proces waardoor je in de bronsystemen prima kunt terugvinden welke informatie op welk moment op de website heeft gestaan. Als de archivering in de bron goed is geregeld, is archivering van de websitecontent in dat opzicht dubbelop. In de richtlijn loopt de archivering van content enerzijds en het kanaal anderzijds door elkaar en dat geeft een vertroebeld beeld van de werkelijkheid.
De richtlijn biedt bovendien maar één one-size-fits-all-scenario en dat is ook meteen nog eens een hele zware en dure oplossing.
Als adviseur bij een gemeente voel ik me niet echt geholpen met dit soort handreikingen waarbij vanuit een beperkt perspectief een strategie wordt opgedrongen waarbij de kosten in geen verhouding staan tot de baten.
Tussen een website helemaal niet archiveren en de superplusarchiveringsstrategie die het NA voorschrijft, zijn nog wel wat light-varianten te bedenken. Je kunt bijvoorbeeld heel eenvoudig met Adobe Pro een complete website als .pdf-document opslaan. Volstaat in veel gevallen prima.
De richtlijn is gemaakt vanuit de constatering dat websites niet goed worden gearchiveerd. Kennelijk is de vraag gesteld: worden websites gearchiveerd? Eigenlijk is dat de verkeerde vraag, het is beter om de vraag te stellen: kunnen overheden zich verantwoorden?
Het archiveren van een website is maar een middel. Het gaat niet om het middel, het gaat om het doel.
Rens,
Interessant dat je website-archivering voor de belangen van bedrijfsvoering en verantwoording discutabel vindt… juist bij gemeentes wordt toch veel informatie en dienstverlening rechtstreeks aan burgers aangeboden. Het later kunnen terugzien welke informatie wanneer op een site stond, kan dan heel belangrijk zijn. Voor de burger, en voor de overheid.
De archivering van de content en het kanaal lopen niet door elkaar: dat is een bewuste keuze omdat de verschijningsvorm van informatie er óók toedoet. Denk je echt dat een website die als PDF geprint wordt zoals je voorstelt, voldoet aan wat in de Archiefwet verstaan wordt onder “goede geordende en toegankelijke staat”? Ik betwijfel het.
Wat betreft de kosten: we hebben bij het opstellen van de richtlijn en de openbare review hierop van ook veel gemeenten, geen voorbeelden gezien van hoe de kosten van incrementele harvesting buitenproportioneel zouden zijn. Als jij een onderbouwing kunt geven waarom dat zo is, dan horen we dat graag.
Tot slot, wat betreft one-size fits all: zeker niet! De richtlijn is alleen bedoeld voor openbare websites die een vorm van publiekscommunicatie zijn. En de richtlijn is niet verplicht: het is een norm, wat betekent dat het de best practice is zoals onderschreven door de experts in het vakgebied die nauw betrokken waren bij het opstellen van de richtlijn.
Groet,
Suzi
Suzi,
Ik bestrijd niet dat het belangrijk is om later terug te kunnen zien wat op een website heeft gestaan, ik bestrijd alleen het standpunt dat websitearchivering daar de oplossing voor is. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Daar gaat de richtlijn nogal gemakkelijk aan voorbij en dat is gewoon hartstikke zonde, want zo creëer je een richtlijn die door een deel van de doelgroep niet als relevant wordt gezien. Het zou sterk zijn als een dergelijk kennisproduct meerdere oplossingsrichtingen aanreikt en daarbij handvatten biedt voor wanneer welke oplossing het meest geschikt is.
Het printen van een website als PDF is in mijn ogen prima als je puur de look & feel wil vastleggen. Zoals gezegd ga ik er dan wel vanuit dat je daarnaast de gepubliceerde content op een andere wijze archiveert: door in de bron te loggen welke content op welk moment online is gepubliceerd. Wat in de praktijk meestal toch al gebeurt. En ja, in die combinatie van maatregelen denk ik dat je dan voldoet aan wat de Archiefwet volstaat onder "goede, geordende en toegankelijke staat". Je kunt op die manier immers prima reconstrueren wat er ooit op de website heeft gestaan en dat is uiteindelijk het doel, toch?
Wat betreft de kosten: als het principe van dagelijkse harvesting in een bepaald geval geen toegevoegde waarde heeft, dan zijn alle kosten per definitie buitenproportioneel omdat er simpelweg geen baten tegenover staan. Probeer dan nog maar eens een directeur te overtuigen dat hij toch geld moet uitgeven aan een tool waarmee je websites dagelijks kunt harvesten.
Begrijp me niet verkeerd: ik vind de best practice uit de richtlijn echt niet fout, ik vind het alleen jammer dat er niet vanuit een wat breder perspectief naar de zaak is gekeken zodat de richtlijn meer toegevoegde waarde heeft voor de praktijk.
Jack, Rens, Jullie hebben gelijk dat niet elke website van evenveel waarde is en dus niet altijd volgens het hoge niveau van de richtlijn gearchiveerd hoeft te worden. Daarom is het ook een vrijwillige norm.
Uitgangspunt van de richtlijn is dat veel overheidsorganisaties in hun selectielijst hebben opgenomen dat websites voor publiekscommunicatie blijvend bewaard worden. Dat is een keuze die ze zelf hebben gemaakt. Daarvan uitgaande is harvesting en bewaren als WARC-bestand op dit moment dé best practice. Veel organisaties doen het ook al zo. Omdat het eenvoudig en relatief goedkoop is. Als jullie praktijkvoorbeelden kennen van andere werkende oplossingen voor blijvend bewaren van websites, dan ben ik daar heel erg geïnteresseerd in.
Ik zie blijvend bewaren bij de bron nog niet zo snel gerealiseerd voor webpagina's. Vooral omdat je niet alleen de broninformatie moet bewaren, maar ook de bijbehorende functionaliteit (hoe de informatie online gepresenteerd werd). Alleen bewaren van de database is dan bijvoorbeeld niet voldoende.
Als het gaat om de verantwoording van overheid richting burger is het volgens mij juist van belang om de communicatie te bewaren in de vorm waarin de burger de informatie verstrekt heeft gekregen. Vanuit dat oogpunt moet je dus de website bewaren, ook al lijkt hij qua vorm op alle andere pagina's.
Naast de website wordt op andere manieren informatie verspreid/gecommuniceerd naar burgers en bedrijven. Deze informatie wordt lang niet altijd bewaard. Als er bijvoorbeeld een bewonersbrief wordt verstuurd over de afsluiting van een weg of een herinrichtingsplan, dan hoeft dat niet tot in de eeuwigheid bewaard te worden. Maar als deze informatie op de website staat, dan ineens wel? Ik vind dat vreemd.
En inderdaad: het staat niet alleen in de richtlijn, maar ook in o.a. de gemeentelijke selectielijst.
@Erik en @Rens, bedankt voor jullie nuanceringen.
Jack, Zoals je zelf eigenlijk ook al aangeeft zit de dubbelzinnigheid dan in de selectielijst. Niet in de richtlijn voor website-archivering. Bijvoorbeeld in het Generiek Waarderingsmodel Rijksoverheid staat "Het geven van publieksvoorlichting (o.a. persberichten, toespraken, publicaties, tv campagnes en Postbus 51). B (eindproducten) V 5 (overig)". Is een bewonersbrief publiekscommunicatie? Ik zou denken van wel. Als een categorie in een selectielijst niet duidelijk is afgebakend, dan zou ik hem altijd ruim opvatten. Ander krijg je willekeur. Maar dit wordt meer een discussie voor een andere groep ... :-)
@Erik, helemaal mee eens dat het in de (gemeentelijke) selectielijst genuanceerder zou moeten kunnen. Deze lijst is er grofmazig geworden.
Deze discussie van begin dit jaar heb ik met interesse gelezen. Voor mij is de vraag die Jack in het eerste bericht stelt echter nog niet helemaal beantwoord. Of beter: er blijft enige twijfel bestaan, namelijk over de noodzaak om iedere website van de gemeente te archiveren.
Concreet: Naast de gebruikelijke algemene website heeft onze gemeente verschillende andere website die publiek toegankelijk zijn, w.o. een platform waar op bewoners mee kunnen praten over verschillende onderwerpen die aangereikt worden en de raadsinformatie site, waarop de kalender van vergaderingen en vergaderstukken te vinden zijn.
In het eerste voorbeeld wordt weinig gecommuniceerd richting de inwoners, maar informatie opgehaald die elders binnenkomt en in het archief terecht komt. In het tweede voorbeeld zijn alle vergaderstukken uiteraard ook in het archief terug te vinden.
De content van de site is dus al gearchiveerd. Verder biedt de site geen of geen noemenswaardige informatie. Het lijkt mij dan niet nodig dit soort sites ook nog eens te archiveren. Dat is volgens mij ook waar het bericht van Jack over gaat.