Projectleider culturele samenwerking gezocht!
http://www.wikimedia.nl/vacature/projectleider-culturele-samenwerking-0-5-fte Wie pakt deze uitdaging ...
Waarderingsfabriek: Oude vaste waarden
- sep 2009
- Verwijderde gebruiker
- ·
- Aangepast 27 jun
- 6
- 45
Gisteren was ik samen met een collega naar Feyenoord-PSV (1-3). Mooie uitslag voor een PSV aanhanger (en dat ben ik). Wat opviel was dat in het elftal van PSV de ervaren spelers het verschil maakten, Ooijer achterin de verdediging, Engelaar op het middenveld en Koevermans als goaltjesdief. Oude vaste waarden die van belang zijn!Charles Jeurgens gebruikt in zijn Gewaardeerd Verleden ook oude vaste waarden. In eerste instantie denk je dan aan documenten. Documenten die moeten worden gewaardeerd op ‘bewaren of vernietigen’. Dit verwijst naar heel oude waarden: het selecteren van individuele documenten. Voor het gemak noem ik dat de Van Meerendonk methode. Bij Van Meerendonk moest je het document lezen, of toch z’n minst de zaak (dossier) begrijpen en beschrijven, alvorens je mocht waarderen. In de praktijk veel werk met weinig rendement en veel geïsoleerde waarderingen.Sinds PIVOT weten we dat dit niet de juiste methode is. Documenten ontlenen hun betekenis aan hun context: de archiefvormende organisatie, de functie en taak van de organisatie, de verhouding van de archiefvormende organisatie tot andere organisaties, de inrichting van het beleidsterrein waarvan de organisatie deel uit maakt. Een reeks van context invalshoeken. Bij PIVOT waarderde je niet de documenten maar de taak en handelingen van de archiefvormende organisatie. In de oorspronkelijke opzet leidde deze waardering tot het zoeken en vast stellen van knooppunten van beleid en verzamelpunten van informatie. Herman Oost heeft dit ooit convergentie en concentratiepunten gedoopt. Nooit meer iets van gehoord, de gedachte werd te radicaal geacht.En Jeurgens? Ik denk dat Jeurgens beide gedachten tracht te verenigen, hij bepleit onderzoek naar trends, naar werking van thema gebieden, HMA+ onderzoek én risico onderzoek door de archiefvormende organisatie (wat waarderen we als essentieel voor ons functioneren, ook op langere termijn?). Met veel aandacht voor de niet-overheidsorganisaties in de themagebieden.Veel oude vaste waarden denk ik; garantie voor succes?De Waarderingsfabriek wordt geschreven door Max Beekhuis (max.beekhuis@doxis.nl)
Verken
Metamorfoze keurt 300 tijdschriften goed voor digitalisering
Voor de najaarsronde 2016 van Metamorfoze heeft de Adviescommissie Tijdschriften ruim driehonderd tijd...
Geef jezelf een gezicht op Archief 2.0!
Dit idee heb ik ergens anders gepikt, maar ik vond het een heel goed initiatief.Bij deze community Arc...
Reacties
Hoi Max, Je zou Charles Jeurgens het beste zelf de vraag kunnen stellen. Wat ik goed vind aan gewaardeerd verleden is de aandacht voor particuliere archieven, nu zijn deze voor overdracht nergens in de wet verankerd en zien gemeenten dit niet als taak om hier gemeenschapsgeld aan te besteden. Cultureel erfgoed verkoopt niet in deze, wettelijke verplichtingen wel. Ik ben het met je eens in dat in deze fase van analoog naar hybride en dan naar digitaal, dat veel oude waarden om moeten. kijk maar naar zo'n discissie over het gebruik van de BAC op Breed. Daar hoop ik ook op 27 oktober met je van gedachten te wisselen.
Dag Yvonne, Uiteraard voer ik ook met Charles Jeurgens de discussie over zijn uitgangspunten bij de waardering. Het gaat mijn echter om twee zaken: blijkbaar is er naast Charles Jeurgens niemand die zich druk maakt over de waardering -en dat is meer dan selectie, het gaat ook over welke informatie laat ik toe tot mijn informatiesysteem? Die desinteresse verontrust mij, omdat ik er echt van overtuigd ben dat de kerntaak van een informatiemanager hierop berust. Voorts verbaas ik me er over dat niemand de uitgangspunten van Charles Jeurgens toetst aan de meer generieke uitgangspunten binnen het vakgebeid van informatiemanagement. Ik vind dat intellectuele luiheid van de beroepsgroep. Ik ga dan ook door met mijn 'waarderingsfabriek' en hoop op veel reacties, zoals die van jou bijvoorbeeld. Uiteraard gaan we de 27ste deze discussie verder uitdiepen.
Hoi Max, In verband met plannen tot oprichting van een digitaal CRPA (CRPA nieuwe stijl), waarbij ik betrokken ben (vanuit het Verre Oosten), ga ik mij opnieuw verdiepen in macro-selectie - waarschijnlijk al een antieke term - van particuliere archieven in samenhang met die van overheidsarchieven. In de jaren '80 heb ik daar samen met Jan Boomgaard en Yvonne Bos een stuk over geschreven onder de noemer "Alle theorie is grauw... de praktijk heeft een ander kleurtje'. Enkele gemeenten (Amsterdam en Heerenveen) hebben het hierin geschetste plan van aanpak uitgetest. Amsterdam kon goed met dit plan werken, Heerenveen minder goed. Recent staat het rapport van Charles Jeurgens "Gewaardeerd Verleden" in de aandacht. Vorige jaar heb ik een lezing van Jeurgens over dit rapport bijgewoond. Moet er nog nader op studeren, vooral kijken of de door hem geschetste methode ook praktische handvaten biedt. In dit verband vind ik het interessant van jouw standpunten/columns over de Waarderingsfabriek kennis te nemen. Herinner mij nog dat jij vroeger in je PIVOT-periode altijd gekscherend (?) tegen mij riep: de prullenmand in met alle particuliere archieven. Gelukkig krijgen deze nu weer een breed gedragen waardering - zowel ten departemente als in het veld - als unieke historische bronnen en als hulpbronnen voor het controleren van het democratisch handelen van bestuurders. Groet, Nouk Ruitenberg
Dag Ton, In principe eens met je opmerkingen. Ik wil toch nog aandacht vragen voor een andere invalshoek. Er is extreem veel aandacht voor het structureren van informatie, denk aan de procesgebonden informatie, toegankelijkheid, zaakgerichtwerken, metadata, etc. De vraag is of die aandacht voortvloeit uit onze beroepsdeformatie of uit een (misplaatste) behoefte van kenniswerkers, proceseigenaren om grip te houden op de werkzaakheden. Veel van de werpprocedures en ondersteunende systemen zijn gebaseerd op wantrouwen, beschouwen medewerkers als dingen die gestuurd moeten worden in plaats van creatieve proactieve mensen. Klinkt een beetje soft of post modern, ik merk slechts op dat achter de hele discussie over waarderen ook nog een invalshoek ligt op het terrein van nut, noodzaak en loslaten van structuur. Voorlopig houd ik het erop dat veel standaard productieprocessen (dus ook vergunningverlening, subsidieverlening, e.d.) via een gestructureerde benadering aangepakt kunnen worden, terwijl de meer openeind vraagstukken met veel minder structuur toekunnen. Voor mij ligt de toekomst in een combinatie van structureren én beheersen en ook google-achtige oplossingen (toegankelijkheid zonder vooraf vastgestelde structuur). Dank voor je reactie!
Dag Nouk, De grote waarde van "Gewaardeerd Verleden" voor de particuliere archieven is wat mij betreft het pleidooi van Charles Jeurgens voor een gewogen en doordacht acquisitieplan en -beleid. Over het 'hoe' is het laatste woord nog niet gesproken vrees ik. In dit licht mag je ook terugkijken op mijn uitspraken rond de prullenmand. Ik ben voor gewogen en transparant gedrag, ook van erfgoed instellingen. Of je stuurt er actief op, neemt je verantwoordelijkheden en laat je afrekenen op de resultaten of je doet wat Gerard Rooijakkers van het Meertens Instituut heeft gezegd: "Je laat de boel de boel en kijk over 100 jaar eens verder". Mijn voorkeur gaat uit naar de eerste optie. En als dat niet werkt heb ik sympathie voor de tweede.
Hoi Max, Uiteraard ben ik voorstander van gewogen en transparant gedrag van erfgoedinstellingen. In dit opzicht heeft het (openbaar en categoriaal) archiefwezen bepaald niet helder geacteerd. Ik heb (al dan niet in commissoriaal verband) in de jaren '80 via lezingen/artikelen/rapporten aangedrongen op een duidelijk, gericht en selectief acquisitiebeleid en afstemming van dit beleid zowel tussen overheidsarchiefdiensten onderling als tussen overheidsarchiefdiensten en andere (categoriale) archiefbeherende instellingen. Ik ben/wij zijn daarbij uiteraard niet in de theorie blijven steken, maar heb(ben) ook praktische plannen van aanpak gesuggereerd. In de praktijk bleef evenwel in mijn optiek overwegend sprake van passieve, kritiekloze acquisitie van wat zich aan mogelijkheden aandiende. Ik heb steeds bepleit, dat 'je' ook nee moet kunnen zeggen tegen aanbod, als dit niet in het acquisitieprofiel van de dienst past, hetzij omdat het niet van belang is voor de desbetreffende dienst, hetzij omdat het om absoluut oninteressante archivalia/documentatie gaat. Blijven steken in passieve acquisitie betekent ook, dat interessante, te acquireren particuliere archieven niet in beeld komen, met alle gevolgen vandien nu de integrale registratie van deze archieven al decennia de facto ter ziele is. Alles maar acquireren wat zich aandient is uiteraard ook uit kostenoverwegingen en daarmee vanuit de verantwoording naar de belastingbetalende burger niet verantwoord. Tot zover, groet, Nouk