Persoonlijke beleidsopvattingen als argument om niet openbaarheid te maken

Vandaag op nos.nl interessante casus over openbaarheid: 'Ministerie: wel stukken over dividendbelasting, maar niet openbaar'.

Is het terecht dat 'persoonlijke beleidsopvattingen' gebruikt worden als argument om overheidsinformatie niet openbaar te maken. En wat betekent dat voor de archiefbewaarplaatsen bij overbrenging? Ik heb het gevoel dat dit straks het standaard argument wordt om alle interne informatie af te schermen. Want er staat al snel een opvatting van een ambtenaar in. Vooral als het gaat om directe communicatie, zoals e-mails en WhatsApps. Maar, is dat dan erg?

Citaat: "[dat] openbaarmaking van de stukken afbreuk doet aan de bescherming van noodzakelijke vertrouwelijkheid waarin de informatiebesprekingen en -onderhandelingen plaatsvinden en de daaraan deelnemende partijen hun standpunten moeten kunnen bepalen"