Cultuurverschillen

Terug van lekker weggeweest stapte ik afgelopen maandag mijn nieuwe klus binnen.Geheel verfrissend deze keer als senior met een leuke leergierige junior aan mijn zijde.Ik had al eerder ervaring opgedaan met de Regiopolitie, voor de junior was dat nieuw.Zeker gezien de gebeurtenissen van deze week (de crematie van Gabrielle Cevat, de Amstelveense politieagente die doodgeschoten is) was ineens, zelfs op een beleidsafdeling waar wij rondlopen er een héél andere sfeer.Als er namelijk iets gebeurt in het korps (nog sterker: ik durf te beweren: bij de Nederlandse Politie) is ineens iedereen politieman/vrouw. Of je nou in je dagelijkse werk de straat opgaat of alle dagen achter je bureau zit in je spijkerbroek en je hoofd breekt over voornamelijk maatschappelijke problemen.Het is verassend en ontroerend om er dan op zo'n ogenblik als buitenstaander rond te lopen. Heel even ga je dan toch verlangen om bij zo'n hechte organisatie te horen.....Het werk op het project bestaat voornamelijk uit het overleggen met de beleidsmedewerkers over waar hun dossiers (die ze zelf al moesten scheiden in dynamisch, semistatisch en achtergrondmateriaal) in de structuur thuis horen en ze ervan overtuigen (zo als vaak) dat het semistatisch niet betekent dat ze hun spullen nooit meer terug kunnen vinden (u belt en binnen één dag staat het op uw bureau...) en dat de nieuwe structuur alleen maar betekent dat zij de spullen van hun collega's kunnen vinden, en andersom.Een veel gehoorde uitroep van mij is dan ook: "En als jij morgen onder de tram loopt, hoe moeten je collega's dan je project draaiende houden?" Oeps, nooit over nagedacht.Vooral met behulp van veel (oprecht) inhoudelijk interesse van binnenuit proberen te begrijpen hoe mensen denken en dan hun denkbeelden soepeltjes inpassen in de bedachte structuur. Van alles een beetje, niet alles weggooien wat gergroeid is en wat goed is.En uiteindelijk met een redelijk eenheidelijk product komen waar iedereen eigenlijk beter zijn weg in kan vinden dan voorheen.Daar kick ik dan op. Als de gebruikers blij zijn en de DIV'ers/archivarissen tevreden, aan de wetten en regelingen voldaan en iedereen gewoon lekker kan werken.Win-win-win.Want ik ben ook blij. En daar doe ik dit werk voor.En misschien - ooit, als er een heel mooie kans met ontwikkelingsmogelijkheiden en perspectief langskomt, wil ik nog wel eens solliciteren op een vaste baan. En misschien wel bij de Regiopolitie. Want ook nu heb ik weer ontzettend leuke, gedreven mensen om me heen.