Wat jou en mij opviel op het web... (19)
Opvallende berichten de afgelopen week: Via MijnAdres.org komen historische bouwdossiers online beschi...
De toekomst van studiezalen
- apr 2013
- Nancy van den Eijnde
- ·
- Aangepast jun 2024
- 14
- 101
Beste allemaal,
Voor mijn afstudeeronderzoek zoek ik antwoord op de vraag hoe website bezoekers van archiefdiensten naar de studiezalen getrokken kunnen worden. Dit omdat archieven actief bezig zijn met digitaliseren maar hier nog lang niet klaar mee zijn. Mensen die enkel via internet zoeken lopen dus behoorlijk wat informatie mis. Toch gaat op een gegeven moment alles gedigitaliseerd zijn en beschikbaar via het web.
Aan jullie wil ik dan ook het volgende voorleggen:
Hoe denk jij dat de toekomst van archiefdiensten eruit gaat zien? Zijn ze alleen nog bereikbaar via internet of zullen de studiezalen altijd open blijven?
Vindt jij dat het digitaliseren van alle archiefstukken positief is of zie je hier ook nadelen in? welke voor- of nadelen zijn hier aan verbonden?
Hopelijk hebben jullie hier een uitgesproken mening over en ik nodig jullie dan ook van harte uit om die te uiten!
Nancy vd Eijnde
Verken
Toegankelijkheid van archiefwebsites
Ik ben momenteel bezig met mijn afstudeerscriptie naar de toegankelijkheid van archiefwebsites. Het e...
Volgend jaar: toch eens beslissen
Hoi allen, Tja, zo langzamerhand moet ik toch echt gaan beslissen wat ik volgend jaar ga doen. Of eige...
Reacties
Beste Nancy, Zelf doe ik als onderdeel van mijn scriptie onderzoek naar wat de bezoekers vinden van het gebruik van originele archiefstukken t.o.v. digitale kopieën van deze stukken op de studiezaal. Hierin vraag ik de bezoeker onder andere op welke wijze zij gebruik maken van archiefdiensten, zoals de manier van aanvragen. In de resultaten tot nu toe geven bezoekers vaak aan zelf wel eerst te kijken in de (digitale) inventaris, maar vaak de stukken laten aanvragen op de studiezaal door een medewerker. Daarnaast geven zij vaak aan oneens te zijn met de stelling: "Wanneer ik thuis op de website al stukken digitaal kan bekijken, hoef ik het originele stuk niet in te zien". De bezoekers hechten vaak veel waarde aan de ervaring van het inkijken en vasthouden van het originele archiefstuk. Wat ik hiermee probeer te zeggen, is dat in de huidige resultaten van het onderzoek bezoekers toch nog graag naar een studiezaal komen wanneer zij een onderzoek doen. Zelf denk ik dat de mensen die een onderzoek willen starten, vaak niet weten hoe zij te werk kunnen gaan in een archiefinstelling waardoor zij ook op deze manier informatie mislopen. Niet alleen door alleen te kijken op de website, maar meer door het niet weten van de mogelijkheden van onderzoek in archieven. De archieven kunnen zich op plaatsen waar onderzoekers als eerste zoeken naar informatie duidelijk en zichtbaar profileren, waardoor de onderzoeker snel in het archief terecht komt, waar deze verder geholpen kan worden. Denk hierbij aan het zoekresultaat in Google of iets dergelijks. Wanneer een onderzoeker het onderwerp van het onderzoek bij de zoekresultaten in een archief ziet staan, zal deze eerder de stap nemen naar een archiefinstelling te gaan. archieven.nl is een goed begin op het gebied van het verzamelen van informatie op 1 punt, hier van uit zou er meer uitgedacht kunnen worden. De studiezalen zullen altijd wel blijven bestaan, vaak zien de onderzoekers/gebruikers dit als een extra dienst. Zij maken graag gebruik van de deskundigheid van de medewerkers en zullen dit ook blijven doen. Het digitaliseren van alle archiefstukken zie ik als positief. Digitalisering zie ik als een aanvulling op de diensten van een archief. Stukken kunnen goed bekeken en gelezen worden door middel van inzoomen en het veranderen van contrast/kleur van een scan. Vaak komen er meer details naar voren dan met het blote oog te zien is. De bezoekers willen vaak zelf graag nog de originelen inzien als een soort "bevestiging". Ik hoop dat jij hier wat mee kunt. Met vriendelijke groet, Lisa
Beste Lisa,
Dank voor je reactie!
Ik heb uit een enquête ook dergelijke resultaten gekregen. Bijna alle respondenten gaven aan het een meerwaarde te vinden om stukken te kunnen zien, ruiken en voelen. Ondanks dat gaven ook veel mensen aan toch alleen onderzoek via internet te doen. Blijkbaar is de drempel misschien toch te hoog om echt naar een archiefdienst te stappen.
Je zegt dat je digitalisering ziet als een aanvulling op de diensten van een archief, ik ben het hier geheel mee eens, maar door alles via internet beschikbaar te maken zorgen archiefdiensten er wel voor dat ze minder fysieke bezoekers krijgen blijkt uit de bezoekersaantallen die de laatste jaren gedaald zijn. Zou het misschien goed zijn om inderdaad te digitaliseren maar niet alles op internet te zetten maar digitaal beschikbaar te stellen in de studiezalen om zo mensen te 'lokken' ?
Beste Nancy,
Grappig om te zien dat de bezoekers dit toch aangeven. Wat betreft het digitaal niet alles beschikbaar stellen vindt ik een goede. Dit wordt momenteel op een interessante manier gedaan in het Utrechts Archief. Vanaf de website zijn de stukken te zien, maar niet in zijn geheel. Je kunt door middel van een loep/vergrootglas slechts ten dele de informatie zien, wanneer de gebruiker deze in zijn geheel wilt zien hebben zij de keuze om deze scan te "kopen" of om naar de studiezaal zelf te gaan en deze scan op de studiezaalcomputer of het fysieke stuk te bekijken. Iets vergelijkbaars wordt in het Stadsarchief Amsterdam gedaan. Op deze manier worden inderdaad bezoekers "gelokt".
Wellicht heb je ook nog iets aan eerdere discussies op Archief 2.0 over dit onderwerp:http://www.archief20.org/forum/topics/doemscenario-of-virtuele-werkelijkheid-gaan-de-studiezalen-vanhttp://www.archief20.org/profiles/blog/show?id=792394%3ABlogPost%3A69875 (gerelateerd)
Beste Lisa en Joost,
Bedankt voor jullie reacties.
Lisa: Goede tip van het utrechts en amsterdams archief, ga ik induiken!
Joost: De twee discussies heb ik al bekeken! Toch bedankt voor de tip!
Of dat vergrootglas er is gekomen vanuit de optiek van lokken betwijfel ik. Vermoedelijk ligt er een verdienmodel er aan ten grondslag. Men poogt zoveel mogelijk bezoekers te verleiden een stuk aan te schaffen of eventueel binnen het gebouw te komen bekijken. In beide gevallen 'winst' want met bestellingen komt er nog een klein beetje terug van het enorme bedrag wat wordt gestoken in de digitalisering. Met fysiek bezoek voldoe je aan de met je financier vaak afgesproken prestatie indicator.
Ik denk ook niet dat gebruikers dit als lokken zien maar eerder zullen opvatten als een barrière. Zelf geloof ik meer in het vrij en open aanbieden van het digitale materiaal. Wanneer een klant alsnog een high-res scan wil dan kan deze altijd besteld worden. Lisa Cavero Cuenca zei:
Beste Nancy,
Grappig om te zien dat de bezoekers dit toch aangeven. Wat betreft het digitaal niet alles beschikbaar stellen vindt ik een goede. Dit wordt momenteel op een interessante manier gedaan in het Utrechts Archief. Vanaf de website zijn de stukken te zien, maar niet in zijn geheel. Je kunt door middel van een loep/vergrootglas slechts ten dele de informatie zien, wanneer de gebruiker deze in zijn geheel wilt zien hebben zij de keuze om deze scan te "kopen" of om naar de studiezaal zelf te gaan en deze scan op de studiezaalcomputer of het fysieke stuk te bekijken. Iets vergelijkbaars wordt in het Stadsarchief Amsterdam gedaan. Op deze manier worden inderdaad bezoekers "gelokt".
Beste Tim,
Dat is inderdaad de reden van de vergrootglas, het (gedeeltelijk) terugverdienen van de kosten van het digitaliseren. Maar een bijkomstigheid is dat de bezoekers sneller naar de studiezaal zouden kunnen komen dan wanneer alles openbaar digitaal te bekijken is. Er zijn verschillende opvattingen natuurlijk. Tim de Haan zei:
Of dat vergrootglas er is gekomen vanuit de optiek van lokken betwijfel ik. Vermoedelijk ligt er een verdienmodel er aan ten grondslag. Men poogt zoveel mogelijk bezoekers te verleiden een stuk aan te schaffen of eventueel binnen het gebouw te komen bekijken. In beide gevallen 'winst' want met bestellingen komt er nog een klein beetje terug van het enorme bedrag wat wordt gestoken in de digitalisering. Met fysiek bezoek voldoe je aan de met je financier vaak afgesproken prestatie indicator.
Ik denk ook niet dat gebruikers dit als lokken zien maar eerder zullen opvatten als een barrière. Zelf geloof ik meer in het vrij en open aanbieden van het digitale materiaal. Wanneer een klant alsnog een high-res scan wil dan kan deze altijd besteld worden. Lisa Cavero Cuenca zei:
Beste Nancy,
Grappig om te zien dat de bezoekers dit toch aangeven. Wat betreft het digitaal niet alles beschikbaar stellen vindt ik een goede. Dit wordt momenteel op een interessante manier gedaan in het Utrechts Archief. Vanaf de website zijn de stukken te zien, maar niet in zijn geheel. Je kunt door middel van een loep/vergrootglas slechts ten dele de informatie zien, wanneer de gebruiker deze in zijn geheel wilt zien hebben zij de keuze om deze scan te "kopen" of om naar de studiezaal zelf te gaan en deze scan op de studiezaalcomputer of het fysieke stuk te bekijken. Iets vergelijkbaars wordt in het Stadsarchief Amsterdam gedaan. Op deze manier worden inderdaad bezoekers "gelokt".
Hoi Nancy,
1) Ik ben het alvast oneens met je bewering dat 'op een gegeven moment alles gedigitaliseerd gaat zijn'. Dat is, met terugwerkende kracht althans, fysiek onmogelijk; dan verkijk je je op de duizenden kilometers oud archief die er her en der in het land liggen opgeslagen. Dit gaat dus alleen op voor nieuw te vormen archief.
2) Vanuit de overheid is de aanname (en sommige archiefiensten volgen daarin) dat men streeft naar 10% digitalisering van de eigen collecties (dwz oud archief) binnen enkele jaren. De vraag is of zelfs dat gehaald wordt ...
Ergo: de studiezalen zullen dus altijd open - moeten - blijven, want slechts een klein deel van de collectie wordt daadwerkelijk gedigitaliseerd en is via internet toegankelijk.
3) Archiefdiensten gebruiken het argument van digitaliseren oneigenlijk om te bezuinigen op de openingstijden van de studiezalen oftewel het is digitaal beschikbaar dus kunnen we minder vaak open zijn. Bovendien volgt dan al gauw een cirkelredenering, want vanwege de digitalisering komen er minder mensen naar de studiezaal: een extra reden dus om die deels te sluiten.
4) Het digitaliseren van oud materiaal is overwegend gericht op de grootste doelgroep van genealogen. Zij worden al vele jaren prima via internet bediend, zodanig zelfs dat je je kunt afvragen of zij niet juist zouden moeten betalen als zij fysiek aan de balie komen met een vraag.
Het verdienmodel zou dan ook speciaal (of nog meer) op hen moeten worden toegespitst: genealogie is waarschijnlijk de duurstbetaalde hobby van Nederland geheel gefinancierd door de Staat. Maar welk algemeen belang is hiermee gediend?
5) Digitalisering heeft ook nadelige consequenties. Deze obsessie met louter achternamen zie je bijvoorbeeld ook terug in de ontsluitingsgegevens van archiefdiensten wanneer zij vol trots melden weer 500.000 persoonsnamen te hebben ontsloten.
Als onderzoeker heb ik echter vrijwel niets aan een bestand of database waar ik alleen maar namen in kan tikken: ik wil de onderliggende stukken zien - de context dus, en de stukken van een archief vooral ook in relatie tot elkaar - omdat ik onderzoek doe naar bv. medische gezondheid van mensen over een langere termijn. Maar dat wordt dan vaak bemoeilijkt: onderzoekers moeten dan paradoxaal genoeg extra moeite doen om de originelen alsnog te mogen zien.
6) Voor andere onderzoekers wordt dus niet of nauwelijks gedigitaliseerd. Dat is ook lastig(er) want zij komen in principe met een unieke onderzoeksvraag, waar zij telkens unieke documenten voor nodig hebben en niet uit dezelfde soort bronnen kan worden geput.
Deze documenten zijn vaak ook ouder of verkeren in slechte staat en zouden in principe veel eerder voor digitalisering in aanmerking moeten komen (uit oogpunt van behoud) dan de vele genealogische bronnen.
Het digitaliseren van grote reeksen als resoluties of notulen van belangrijke instanties (provincie, gemeente, waterschap) ten behoeve van de gemeenschap (en niet het individu) zou onder meer een belangrijke eerste stap kunnen zijn als startpunt voor nader onderzoek en het aantrekken van juist meer bezoekers naar de studiezaal.
7) Het open zijn van de studiezaal is zeker geen extra dienst zoals Lisa meent, maar een wettelijke plicht. Het bezuinigen hierop door archiefdiensten is m.i. dan ook een zwaktebod. Zij zouden juist veel meer moeten inzetten op de historische sensatie, die elke bezoeker telkens weer gewaar wordt bij het zien/ruiken/voelen van een document.
Dag Nancy, je hebt inmiddels aardig wat goede feedback gekregen! Graag wil ik ook nog een duit in het zakje doen, als input voor je onderzoek.
Ook voor mij is het niet de vraag óf alle papieren archieven ooit gedigitaliseerd zullen zijn. De vraag is alleen: wanneer? Die 10%, die Otto aanhaalt, wordt makkelijk gehaald. Het Markiezenhof in Bergen op Zoom stelt bijvoorbeeld nu al: "Sinds 2007 is ca. 12 % van onze totale archiefcollectie, ruim 470 strekkende meter, gedigitaliseerd." En ik weet dat in ieder geval meer Brabantse archiefdiensten daar tegenaan schurken. (Nog even los van projecten als Google Books of waar de KB mee bezig is...) We zijn nét begonnen!
Maar goed, het duurt nog wel een tijdje voordat het zo ver is. Vooralsnog zien we hier, op het BHIC, vooral een verandering in de samenstelling van het bezoek: veel minder 'genealogen' (want die kunnen hun onderzoek veelal online doen), steeds meer 'onderzoekers' (want die kunnen hun onderzoek online wel steeds beter voorbereiden, maar moeten voor het daadwerkelijk raadplegen van de stukken nog altijd naar de studiezalen toe, ook omdat het veelal beperkt openbaar materiaal betreft).
Het raadplegen van originele archiefstukken heeft in veel gevallen nog altijd meerwaarde (hoe gering dan ook) boven het raadplegen van digitale reproducties. Voor de meeste klanten bestaat die meerwaarde uit de welbekende 'historische sensatie' en 'beleving'. En alhoewel die waarde wordt onderkend door iedereen, verkiezen toch de meeste klanten voor raadpleging online, zodra ze die mogelijkheid hebben (blijkbaar is de meerwaarde niet waardevol genoeg om voor af te reizen naar een studiezaal). De voordelen van digitale raadpleging zijn voor de klant immers overduidelijk, om te beginnen dat je niet van je plek afhoeft. De bezoekcijfers hebben dat de afgelopen jaren ook bewezen (ook toen openingstijden nog níet werden beperkt).
Zelf zie ik nauwelijks nadelen -voor klanten, archivarissen én de archieven- in een situatie waarin alles gescand zou zijn. Op dit moment zijn de kosten nog een factor van belang, maar zeker op termijn is ook van belang dat onderzoekers de archiefstukken beter blijven 'begrijpen' als ze minstens de originelen een keer gezien hebben. Zelf geef ik les aan archiefassistenten en bij een onderwerp als bijvoorbeeld huizenonderzoek en Kadaster, wordt het een stuk begrijpelijker en inzichtelijker als je al de verschillende bronnen die daarmee samenhangen een keer fysiek hebt ervaren. In deze moderne, digitale tijden, waarin met name jongeren de binding met 'papier' steeds meer 'verliezen', wordt dit belangrijker. Anders kun je je straks nóg moeilijker voorstellen waarom die databases en scans zijn zoals ze zijn; je krijgt extra inzicht in mogelijkheden en beperkingen.
Ook als alles gedigitaliseerd is, is het dus van belang dat er een fysieke raadpleegmogelijkheid blijft. Dat hoeft zeker niet via studiezalen zoals we die nu kennen (het openhouden daarvan is ook beslist géén wettelijke plicht; het aanbieden van een kosteloze raadpleging van de stukken wél).
Over de manier van digitaliseren zelf kunnen we ook nog een boom opzetten; daarin zijn nog veel slagen te maken. Otto geeft al wat goede voorbeelden.
Tot slot: ik zie persoonlijk niets in het uitzetten van allerlei acties om extra bezoekers naar de studiezalen te lokken. Die focus op een fysiek gebouw en fysiek bezoek laat ik liever aan de musea en bibliotheken. In mijn dagelijks werk is het doel dienstverlening, het faciliteren van onderzoek en het leveren van historische informatie waar het publiek en vooral de individuële klant om vraagt, snel, betrouwbaar en naar tevredenheid. Die facilitering wordt vooral gevraagd en dus ook steeds meer geboden langs digitale weg, en bepaald niet alleen aan 'genealogen'. Met daarnaast en daarmee in samenhangende balans het aanbieden van mogelijkheden tot fysieke raadpleging van de stukken.
Hallo Nancy,
Om maar meteen aan te sluiten bij het slot van de reactie van Christian: wat is toch die fixatie op meer bezoekers in je gebouw? Wat voor meerwaarde biedt dat dan? De historische sensatie? Het ruiken en voelen van een archiefstuk? Dat klinkt als een hype, bedacht door marketeers.
Wat misschien het grootste probleem is in de benadering van het vraagstuk: voor wie doe je dit onderzoek? De studiezaalgebruiker van nu of die van de toekomst? Je kunt verwachten dat de jongste generatie van nu veel meer gericht zal zijn, sterker nog: verwacht, dat informatie digitaal beschikbaar is. Wij kunnen dat allemaal wel niet willen, maar het is de werkelijkheid. Daar zullen we op moeten anticiperen als we die doelgroep over een aantal jaren willen bedienen.
Dan laten we de historische sensatie aan een (lokaal) museum!
Archieven beheren en bewaren informatie. Die laat zich prima digitaliseren en daarmee op een veel eenvoudigere manier toegankelijk maken dan bv objecten. Ik geloof er niet in dat alles wat nu als papier ligt opgeslagen ook gedigitaliseerd gaat worden. Ik denk ook niet dat dat wenselijk is. Kritische doorlichting van wat we allemaal in onze depots hebben liggen en bewaren is broodnodig. Ik ben daarom ook van mening dat een raadpleegruimte nodig zal blijven. Je kunt dat wel heel anders gaan organiseren en bv per provincie één zo'n ruimte inrichten. Dat scheelt een heleboel geld. En dat geld kun je dan weer gebruiken om het beschikbaar stellen van gedigitaliseerde informatie te betalen.
Als je dan ook nog de onderzoeker faciliteert in het maken van digitale opnames, die ze nu in veel gevallen al maken, en daarvan als instelling een exemplaar krijgt, dan schiet ook dat digitaliseren op. Je kunt er op hele andere manier naar kijken dan vanuit de bestaande organisatie. Even alles wat bestaat loslaten en kijken hoe je het zou willen inrichten als je nu op nieuw mocht beginnen.
Even een directe reactie op jouw vragen:
Ik zie een ontmanteling van de studiezalen en ook de gebouwen. Breng de informatie naar de mensen toe, in de breedste zin des woords, en stop met het halen van mensen naar de informatie. Daarmee kun je beter inspelen op vragen uit de maatschappij, je gaat werken waar de vraag is, in adviesrollen bij gemeente, in begeleiding van leerprocessen op scholen etc. Er zal wel een ruimte moeten blijven voor die archieven die (nog) niet digitaal beschikbaar zijn. Maar dan anders georganiseerd, niet meer lokaal, maar regionaal of provinciaal. Hangt ook van de schaal af.
Ik zou er nooit voor kiezen om alles wat nu in de depots van archieven ligt te digitaliseren, maar daar heel kritisch naar te kijken. Alle relevante informatie digitaliseren is wenselijk, maar ik zou wel de vraag daarbij laten bepalen wat je als archief digitaliseert. Het model zoals ze dat al een tijdje in Amsterdam hanteren is een goed voorbeeld.
Beste Luud, Christian en Otto,
Dank voor jullie zeer interessante reacties en meningen. Het is heel interessant om de verschillende meningen naast elkaar te zien en hier over na te denken! Ik hoop dat ik enkele van jullie opmerkingen mag gebruiken in mijn scriptie?
Luud de Brouwer: "Het model zoals ze dat al een tijdje in Amsterdam hanteren is een goed voorbeeld"
Bedoel je hiermee het scanning on demand? Dit is zeker een goed initiatief, zo worden de stukken waar mensen naar zoeken als eerste gedigitaliseerd. De vraag is natuurlijk zou zoiets mogelijk zijn voor alle archiefdiensten aangezien hier natuurlijk wel voldoende (financiële) middelen voor moeten zijn.
Chrisitan vd Ven: "veel minder 'genealogen' (want die kunnen hun onderzoek veelal online doen), steeds meer 'onderzoekers' (want die kunnen hun onderzoek online wel steeds beter voorbereiden, maar moeten voor het daadwerkelijk raadplegen van de stukken nog altijd naar de studiezalen toe, ook omdat het veelal beperkt openbaar materiaal betreft)"
Zouden archiefdiensten in de studiezalen zich dan minder moeten gaan richten op genealogen en meer op andere historische onderzoeken. Want niet alleen op het web worden genealogen op hun wenken bedient maar vaak ook in studiezalen?
Otto vd Meij "Vanuit de overheid is de aanname (en sommige archiefiensten volgen daarin) dat men streeft naar 10% digitalisering van de eigen collecties (dwz oud archief) binnen enkele jaren. De vraag is of zelfs dat gehaald wordt ..."
Ik vindt dit een erg interessant gegeven. Is hier meer over te lezen? Dan is er natuurlijk nog de vraag dat misschien niet snel maar over jaren en jaren, uiteindelijk alles gedigitaliseerd gaat zijn, of zouden archiefdiensten juist bewust niet alles via het internet beschikbaar moeten stellen?
"Als onderzoeker heb ik echter vrijwel niets aan een bestand of database waar ik alleen maar namen in kan tikken: ik wil de onderliggende stukken zien - de context dus, en de stukken van een archief vooral ook in relatie tot elkaar - omdat ik onderzoek doe naar bv. medische gezondheid van mensen over een langere termijn. Maar dat wordt dan vaak bemoeilijkt: onderzoekers moeten dan paradoxaal genoeg extra moeite doen om de originelen alsnog te mogen zien"
Dit is inderdaad de omgekeerde wereld. Juist omdat ook originele stukken in te zien MOETEN zijn. Dit zou juist makkelijk moeten gaan, dit is natuurlijk niet de kant waar het op moet gaan!
@Nancy: Goede vraag.
Als ik kijk naar het BHIC, dan richten wij ons op de bezoekers van de studiezaal, ongeacht of die komen voor een promotieonderzoek, een stamboom, een bouwtekening, boek of wat dan ook. Daarnaast heeft de ene onderzoeker meer 'aandacht' nodig dan de ander, bijvoorbeeld omdat die net is begonnen, een nieuwe vraag heeft of nieuw is op deze specifieke studiezaal. Kortom: wij verlenen onze diensten naar behoefte en (op de studiezaal) op maat, binnen de mogelijkheden en beperkingen die daarvoor staan. Het is dus niet zo dat we ons specifiek richten op een bepaalde groep. Ik zou zelfs willen zeggen: juist níet.
Met andere woorden: we "zouden" ons niet minder moeten gaan richten op genealogen. Nee, we "zullen" ons automatisch meer gaan richten op andere onderzoekers, simpelweg omdat hun relatieve/absolute aandeel in het totale bezoekersbestand groter wordt (en dat van de genealogen, op de studiezaal, vooralsnog kleiner).
Tot slot wil ik nog een lans breken voor die genealoog: die heeft net zoveel 'recht' op archief en aandacht van de archivaris als de onderzoeker die wil promoveren, de burger die een bouwtekening wil en alles daar tussenin.
Reactie van een gebruiker:
Gezichtspunt van gebruiker:
Voor mij staat voorop: makkelijke en goedkope (liefst gratis) toegang tot de informatie.
Internet is ideaal voor:
* de voorbereiding van mijn (hobby)onderzoek: achtergronden verzamelen, bronnen localiseren op basis waarvan ik mijn onderzoek kan plannen.
* raadplegen van de bronnen, dus zoveel mogelijk digitaal, maar minimaal de inventarissen van de archieven
* het blijft leuk om de documenten zelf in te zien, maar niet noodzakelijk.
Er is ook een verdienmodel voor de gebruiker: digitaal raadplegen via internet bespaart reiskosten! Een kleine vergoeding voor scans mag daar wel tegenover staan.
Kort gezegd:
* bestaande archieven digitaliseren voor veel gevraagde documenten of meer als er kostenbesparingen te behalen zijn.
* nieuwe archieven digitaliseren, liefst al door de aanleverende instantie (is vaak voor hen een must voor een betere bedrijfsvoering).
* studiezalen zullen altijd nodig blijven voor het niet gedigitaliseerde deel en voor advies en ondersteuning van de onderzoeker
* online ondersteuning (chatten, email) hoort bij een digitaal archief
Beste Theo van Bemmel,
Dank je voor de duidelijk reactie!
Het is inderdaad vanuit de gebruiker erg fijn als er veel digitaal beschikbaar is! Ook voor archieven is hier 'winst' te halen door een vergoeding te vragen voor het digitaliseren van stukken. Toch is het fijn om vanuit een gebruiker te horen dat studiezalen altijd nodig zullen blijven.
Ik heb nog een vraag betreffende je laatste punt (online ondersteuning) Werkt deze dienstverlening altijd goed. Reageert men snel op e-mail en is de chat wel goed beschikbaar? En geeft een bericht in een e-mail altijd een duidelijk antwoord? Ik kan me namelijk voorstellen dat een geschreven antwoord niet altijd duidelijkheid schept. Ook weet ik uit ervaring dat niet alle archiefdiensten even snel (en soms zelfs niet) reageren op e-mail.