Het Leidse charterproject - deel 9

De geconserveerde charters van Erfgoed Leiden zullen in hun nieuwe berging (zie blog 8) verplaatst worden naar een extern depot gebouw. Door dit transport is het van belang de zegels van de charters goed beschermd te bergen. Behalve dat de zegelstaarten vastgezet worden in de berging wordt er standaard onder het zegel een stukje vilt aangebracht. Extra kwetsbare zegels worden rondom voorzien van een zegelberging van vilt.

Voor dit project heb ik op basis van het ontwerp van de zegelbergingen van de firma KLUG een zegelberging laten maken welke op 2 fronten anders is. De vorm is hetzelfde, de schuine randen zijn echter niet geseald maar genaaid, waardoor er minder ruimte van de rand afgaat. De bovenste twee schuine randen zijn daarnaast maar voor ca. 1/3 gesloten, waardoor de zegelberging makkelijker te openen is, met als gevolg aanzienlijk minder risico op ongewilde druk op het zegel. Vooral dit laatste is een aanpassing die ik echt noodzakelijk achtte ten opzichte van het originele ontwerp van KLUG.

Het vilt dat gebruikt wordt voor de berging is een naaldvilt gemaakt van een pure polyestervezel (polyetheentherephthalaat: PET) waar aan één zijde een polyurethaan coating is aangebracht waar wel wat weekmaker (benzoflex) aan toegevoegd is. Uit onderzoek van de Rijksdienst Cultureel Erfgoed bleek dit echter een dusdanig kleine hoeveelheid te zijn dat er geen bezwaar is tegen het gebruik van het vilt binnen dit project. Door de vilten rondjes onder de zegels met deze polyurethaanlaag naar beneden (dus tegen de charterberging) op te plakken en de zegelbergingen zo te laten naaien dat deze zijde aan de buitenzijde zit, komt deze laag niet in contact met het zegel.

In de loop van dit project bood de leverancier van het vilt alsnog een polyester naaldvilt aan zonder coating. De kleinste zegelbergingen zijn van dit type vilt gemaakt.